ترک پا
یکی از مشکلاتی که در ناحیه پا رخ می دهد و بر زیبایی آن تاثیر می گذارد، ترک پا و به خصوص ترک پاشنه پا است. این مساله در خانم ها نسبت به آقایان شیوع بیشتری دارد.
کف پا به دلایل متعددی ترک می خورد.یکی از علت های شایع آن، راه رفتن مداوم روی فرش، موکت و سطح های زبر است.افرادی که پا برهنه راه می روند بر اثر سایش کف پا دچار این مشکل می شوند.
برای از بین بردن این مشکل، کافی است در طول روز از جوراب یا دمپایی استفاده کنید تا پاها کمتر با سطوح زبر تماس داشته باشند.
هنگام خواب نیز پاها را با کرم های مخصوص ترک پا ماساژ دهند.
شستن پاها و ترک پا
البته شستن بیش از حد پاها نیز یکی از دلایل خشکی پا به خصوص میان خانم های خانه دار است.
برای رفع این مشکل بهتر است پس از هر بار شستن پاها، آنها را با حوله نرم کاملا خشک کرده و سپس از کرم های مرطوب و چرب کننده برای حفظ زیبایی و سلامت پاها استفاده کنید.
وراثت و ترک پا
گاهی هم ترک کف پا می تواند به دلیل جنبه های وراثتی باشد.
در این شرایط برای برطرف کردن این عارضه لازم است از نرم کننده ها مانند وازلین طبی استفاده شود و در کنار آن با پوشاندن پاها، آنها را از آسیب ها حفظ کرد.
عفونت و ترک پا
گاهی عفونت های باکتریایی و قارچی موجود بر ترک های سطح کف پا ممکن است باعث مقاومت ترک ها شود. بنابراین برای درمان ترک پا بهتر است ابتدا عفونت ها را از بین ببرید.
ترک های عمیق پا حاصل خشکی زیاد پوست و در برخی مواقع اگزمای پوستی و درمان آن چرب و مرطوب نگه داشتن پا در شرایط خشکی پوست است.
وقتی ترک پا بسته می شود
اگر در عمق ترک های پا، عفونت های باکتریایی و قارچی نشت کرده باشد، باعث بسته شدن ترک ها می شود که درمان و رفع ترک ها را به تعویق می اندازد.
در این شرایط درمان های آنتی باکتریال ضدمیکروبی و ضدقارچی در ترک های مقاوم با استفاده از پمادهای ضدالتهاب، نرم کننده و چرب کننده تاثیر زیادی دارند.
یائسگی و ترک پا
در اغلب خانم ها بعد از یائسگی، شاهد ضخیم شدن پوست کف پا هستیم که به آن کلفتی کف پای دوران یائسگی گفته می شود.
در مواردی که ضخیم شدن کف پا به دلیل وراثت و یا بعد از دوران یائسگی است، پیشگیری از آن ممکن نیست و می توان با استفاده از کرم های مرطوب کننده کف پا را نرم و تا حدودی از خشک شدن و ترکیدن پوست پیشگیری کرد.
تشخیص اینکه ترک پاشنه پا به دلیل بیماری است یا نه، با پزشک است. برای تشخیص این بیماری، آزمایش قارچ یا نمونه برداری بافتی انجام می شود.
سنگ پا؛ دوست ترک پا یا دشمن آن؟
گاهی افراد از سنگ پا برای زدودن این بافت های ضخیم و مرده کمک می گیرند که در این باره باید گفت هرچند استفاده از سنگ پا اشکالی ندارد، اما در بعضی از موارد مانند بیماری پسوریازیس می تواند باعث تشدید بیماری شود.
بنابراین توصیه می شود افراد قبل از استفاده از سنگ پا به یک پزشک متخصص مراجعه کنند و از ترکیبات کراتولیتیک که پزشک تجویز می کند و باعث نرم شدن لایه های ضخیم شاخی کف پا می شود، استفاده کنند.
بافت شاخی کف پا به دلیل اینکه خارجی ترین قسمت پوست را تشکیل می دهد و قطر زیادی دارد و به خصوص به دلیل اینکه تمام وزن بدن بر روی پای فرد است، ممکن است که ترک بخورد و این مشکل بیشتر در افرادی که وزن زیادی دارند بروز می کند.
ساده ترین راه برای پیشگیری از ترک خوردن کف پا و بین انگشتان پا، چرب کردن دائمی آن با وازلین و اوسرین است و اگر این کار به صورت روزانه انجام شود از بروز این مشکل جلوگیری می شود و همچنین افراد نباید از کفش های دارای پاشنه بلند و یا کفش های تنگ که امکان تنفس را برای پا مشکل می کند استفاده کنند.
برای جلوگیری از تعریق زیاد پا، بایستی از پوشیدن کفش هایی که کف پلاستیکی دارند خودداری شود چرا که مانع از تبخیر عرق کف پا شده و محلی مناسب برای رشد انواع باکتری و میکروب و قارچ بوجود می آورد.
استفاده از کفش هایی که از چرم طبیعی ساخته شده اند به افراد توصیه می شود و در حال حاضر هم کفش هایی وارد بازار شده است که امکان تنفس برای کف پای فرد وجود دارد.
افراد باید توجه داشته باشند که نباید پا به مدت طولانی در کفش باشد و حتما از جوراب نخی استفاده کنند، چرا که جوراب های پلاستیکی مشکلات بسیاری را ایجاد می کند.
همچنین بعد از تمام شدن ساعت کاری، شستشوی روزانه پا با آب سرد و یا ولرم و صابون، فراموش نشود و چیزی که در این میان بسیار مهم است این است که حتما بعد از شستشوی پا، آن را با حوله جداگانه ای خشک کنند و شستن پا به تنهایی کفایت نمی کند و به خصوص بایستی بین انگشتان پا به خاطر محیط گرم و مرطوب که مستعد رشد قارچ ها در کناره های ناخن هستند شستشو داده شود.
برای جلوگیری از انتقال قارچ ها در استخر و سونا از افراد به یکدیگر نباید از کفش و دمپایی مشترک که بهترین عامل انتقال قارچ ها مثل زگیل هستند استفاده شود و حالت فرورفتگی در کف پا از علائم رشد برخی باکتری ها در شخص است.
همچنین پوسته ریزی، قرمزی و خارش و تغییر رنگ و یا تغییر فرم ناخن ها و بوی بد پا از علائم ابتلای شخص به قارچ است.
