خواص و مضرات تربچه
تربچه از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است و از زمان‌های بسیار قدیم برای درمان بسیاری از بیماری‌ها به کار می‌رفته است.
* تربچه دارای کمی مواد قندی،نشاسته، مواد چرب، اسید فسفریک، هیدروکربنه و مواد ازته و مقدار مناسبی ویتامین B و کاروتن است.
* آب تربچه اگر به طور عادی مصرف شود،خاصیت پاک‌کنندگی و نرم‌سازی بدن بخصوص در مخاط‌های بینی،سلول‌ها،مجاری معده،کیسه صفرا،کبد،روده‌ها،کلیه و ریه‌ها را دارد و برای معالجه روماتیسم موثر است.
* آب تربچه را باید با سایر آب میوه‌جات و سبزی‌ها توام کرد،چون خالص آن طعم تندی دارد.جهت مصرف و آبگیری تربچه‌های قرمز تازه و جوانه‌های سبز همراه با برگ انتخاب شود.
* ترب برای دفع سنگ‌های صفراوی مفید است و ترب در بعضی از اشخاص تولید گاز و آروغ می‌کند و تخم آن نفخ را از بین می‌برد.برای درمان نقرس و روماتیسم مفید است و برگ آن اگر با غذا خورده شود به هضم غذا کمک می‌کند.
* آب برگ تربچه برای تقویت چشم مفید است و ترب سیاه، یرقان را درمان می‌کند.
* در گذشته هنگام مسمومیت غذایی مقداری تخم ترب را همراه با سکنجبین به بیمار می‌دادند که موجب پاکی معده و درمان مسمومیت می‌شد.
* تخم ترب همچنین اشتهاآور و ضد یبوست است.
