دیفتری یک عفونت باکتری جدی و بسیار مسری است و علائمی مشابه گلودرد همراه با سرفه ایجاد می کند: اگر دیفتری به طور مناسب درمان نشود ممکن است عفونت گسترش یابد، همچنین سم میکروب روی قلب و اعصاب اثر گذاشته سبب نارسایی قلبی و فلج عضلات اندام ها می شود. یک غشای خاکستری کاذب بر روی لوزه ها و جدار حلق تشکیل می شود و اگر این جدار به داخل مجرای تنفسی گسترش یابد، ممکن است تنفس مشکل شود. البته شیوع این بیماری به دلیل گسترش پوشش واکسیناسیون (واکسن سه گانه: دیفتری، کزاز، سیاه سرفه) در کشور، بسیار کاهش یافته تا حدی که می توان این بیماری را ریشه کن شده محسوب کرد.
1- دیفتری به ندرت به طور خود به خود در یک فرد اتفاق می افتد و اغلب به طور همزمان در جامعه دیده می شود. بنابراین در صورتی که کودک شما واکسینه نشده، مراقب اپیدمی دیفتری باشید و در اولین فرصت نسبت به واکسیناسیون اقدام نمائید؛
2- لوزه ها را از لحاظ تورم و وجود غشای کاذب خاکستری رنگ بررسی کنید؛
3- در صورت شک به دیفتری سریعاً با پزشک خود مشورت کنید یا کودک را به نزدیکترین بیمارستان برسانید.
پزشک در صورت تشخیص دیفتری کودک را به بیمارستان اعزام می کند. در آنجا آنتی بیوتیک های قوی برای کودک تجویز خواهد شد و در صورت وجود مشکل تنفسی، تراکئوتومی انجام می شود. تراکئوتوم یک اقدام جراحی است که در طی آن لوله ای داخل مجرای تنفسی گذاشته شده و مجرا باز نگه داشته می شود تا تنفس بتواند از طریق این لوله انجام شود.
– ابتدا لازم است با مسئولین بهداشتی همکاری کرده و تمام تماس های کودک را با افراد دیگر شناسایی کنید تا مسئولین بتوانند این افراد را از لحاظ ایمنی بررسی کنند؛
– حتی پس از ابتلا به این بیماری باز هم کودک به یک واکسیناسیون کامل علیه دیفتری نیاز دارد، زیرا بیماری به تنهایی ایمنی لازم را به کودک نمی دهد.
تب خفیف، گلودرد، سرفه و خشنونت صدا، سردرد، بزرگی لوزه ها و غشای کاذب خاکستری رنگ برروی لوزه ها.
تب غده ای یا مونونوکلئوز عفونی یک بیماری ویروسی است که با علائمی مشابه آنفلوانزا شروع می شود مثل آبریزش از بینی، گلودرد، سردرد، درد استخوان و احساس خستگی. در موارد کمی از بیماری، بثورات (ضایعات) جلدی کوچکی مشابه سرخجه دیده می شود. این بیماری نسبتاً شایع است و بیشتر در نوجوانان و جوانان دیده می شود. کودکان نیزممکن است به این بیماری مبتلا شوند اما شدت بیماری در آنها کمتر است. مانند سایر بیماری های ویروسی، این بیماری نیز درمان مشخص ندارد و باید دوره بیماری که حدوداً یک ماه طول می کشد، سپری شود. پاسخ بدن به این بیماری به صورت بزرگ شدن غدد لنفاوی بدن و همچنین گاه به بزرگی طحال دیده می شود. این علائم به خودی خود خطرناک نیستند و طحال نیز، که بخشی از سیستم لنفاوی بدن است، پس از برطرف شدن بیماری به اندازه طبیعی بر می گردد.
این بیماری علی رغم علائم آن، بیماری خطرناکی نیست. اما چون علائمی شبیه برخی بیماری های دیگر دارد، باید برای تشخیص به پزشک مراجعه کنید.
آبریزش از بینی، گلو درد، سردرد و درد بدن، غدد لنفاوی متورم، که اغلب در گردن دیده شده و همراه با تب است، افسردگی واحساس خستگی و ضعف، بثورات جلدی که مانند سرخجه از پشت گوش شروع شده و در صورت و پیشانی نیز گسترش می یابند.
1- در صورتی که غدد لنفاوی گردنی متورم بوده و تب وجود داشته باشد باید به این بیماری مشکوک شد. اگر درجه حرارت بالا باشد می توانید از شربت استامینوفن استفاده کنید؛
2- تا زمانی که تشخیص قطعی داده نشده کودک را از سایر افراد خانواده جدا کنید زیرا این بیماری مسری است؛
3- در صورت شک به این بیماری به پزشک خود مراجعه کنید.
پزشک برای اطمینان از تشخیص بیماری یک آزمایش خون درخواست می کند. این بیماری ممکن است فقط با یافتن پادتن های ضد ویروس در خون تشخیص داده شود. توصیه های لازم در دوره بیماری جداسازی کودک از سایرین و استراحت کافی است. درمان دیگری لازم نیست.
– پس از دو تا سه هفته ممکن است کودک به اندازه کافی برای رفتن به مدرسه بهبود یابد اما بهتراست تا یک ماه از انجام فعالیت های بدنی شدید خود داری کند؛
– در صورت وجود تب برای جلوگیری از کاهش آب بدن، مایعات فراوان به وی بدهید؛
– این بیماری ناتوان کننده است و امکان دارد تا بهبودی کامل کودک 6 ماه طول بکشد؛
– این ویروس ممکن است در طی دو سال پس از ابتلای اولیه به تب غده ای مجدداً بروز کند. در صورت عود مجدد علائم با نگرانی از این مورد، با پزشک خود مشورت کنید.
آنفلوانزا، مانند سرماخوردگی یک بیماری ویروسی است که درمان مشخصی ندارد و حدود 3 تا 4 روز طول می کشد. در صورتی که یک عضویت ثانویه ایجاد نشود، درمان در تمام موارد مشابه سرماخوردگی است. بروز عوارض در این بیماری نادر است. با این حال به دلیل کاهش مقاومت طبیعی بدن در طی بیماری، احتمال بروز یک عفونت ثانویه مثل عفونت گوش میانی، برونشیت یا سینوزیت وجود دارد. همچنین آنفلوانزا در کودکان مبتلا به آسم و بیماری های تضعیف کننده مثل بیماری قند خطرناک است.
آبریزش از بینی، گلودرد، سرفه، حرارت بالای 38 درجه، لرز، سردرد و درد استخوانی، اسهال، استفراغ یا تهوع، ضعف و خستگی.
1- درجه حرارت کودک را هر3 تا4 ساعت یک بار اندازه گیری کنید و اگر تب پس از 36 ساعت پائین نیامد با پزشک تماس بگیرید؛
2- کودک را خوابانده و به او شربت استامینوفن بدهید؛
3- مایعات فراوان به کودک بدهید؛
4- اگر قبل از علائم آنفلوانزا، بثورات جلدی ظاهر شوند، ممکن است کودک مبتلا به سرخک باشد نه آنفلوانزا؛
5- در صورت پائین نیامدن تب پس از 36 ساعت، بدتر شدن حال عمومی پس از 48 ساعت و یا شک به سرخک با پزشک خود مشورت کنید. همچنین مراقب عفونت های ثانویه باشید. در صورت بدتر شدن سرفه ممکن است پنومونی (عفونت ریوی) ایجاد شده باشد، وجود گوش درد می تواند نشانه عفونت گوش میانی، و وجود ترشحات چرکی زرد رنگ از بینی می تواند نشانه سینوزیت باشد.
در صورت وجود عفونت های ثانویه، پزشک آنتی بیوتیک مناسب تجویز خواهد کرد.
– کودک را در اتاق گرم نگه دارید. بهتر است تا زمان بالا بودن تب، در بستر استراحت کند؛
