موارد و مقدار مصرف:
الف) ادم حاد ریوی:
بزرگسالان: مقدار 40 میلی‌گرم به آهستگی، و سپس، مقدار 80 میلی‌گرم طی یک ساعت، بر حسب نیاز، تزریق وریدی می‌شود.
نوزادان و کودکان: مقدار mg/kg 1 هر دو ساعت ، تا به دست آمدن پاسخ مناسب، تزریق وریدی یا عضلانی می‌شود. حداکثر مقدار مصرف mg/kg/day 6 است.
ب) ادم:
بزرگسالان: از راه خوراکی، مقدار mg/day 80-20 صبح‌ها ، و دومین نوبت 8-6 ساعت بعد مصرف می‌شود. مقدار مصرف می‌تواند تا حداکثر mg/day 600 ، بر حسب نیاز، افزایش یابد. یا مقدار 40-20 میلی‌گرم تزریق وریدی یا عضلانی می‌شود، و سپس، هر دو ساعت 20 میلی‌گرم به مقدار مصرف اضافه می‌شود تا پاسخ مطلوب حاصل گردد. تزریق وریدی این دارو باید به آهستگی و طی 2-1 دقیقه صورت گیرد.
نوزادان و کودکان: مقدار mg/kg/day 2 خوراکی مصرف می‌شود و سپس ، بر حسب نیاز هر 8-6 ساعت، مقدار mg/kg/day 2-1 به مقدار مصرف افزوده می‌شود. حداکثر مقدار mg/kg/day 6 است.
پ) زیادی فشار خون: بزرگسالان: از راه خوراکی، مقدار 40 میلی‌گرم دو بار در روز مصرف می‌شود. مقدار مصرف باید براساس پاسخ بیمار تنظیم گردد.
ت) هیپرکلسمی:
بزرگسالان: 100-80 میلی‌گرم به صورت وریدی هر 1 تا 2 ساعت یا 120 میلی‌گرم روزانه به صورت خوراکی مصرف می‌شود.
مکانیسم اثر:
اثر مدر: این دارو در قسمت ابتدایی بخش بالارونده قوس هنله اثر می‌کند و بازجذب سدیم و کلر را مهار می‌سازد و دفع سدیم، آب، کلر و پتاسیم را افزایش می‌دهد.
اثر کاهنده فشار خون: اثر این دارو احتمالاً در نتیجه گشاد شدن عروق محیطی و کلیوی و افزایش سرعت فیلتراسیون گلومرولی و کاهش مقدار عروق محیطی است.
فارماکوکینتیک:
جذب: حدود 60 درصد از داروی خوراکی مصرف شده از دستگاه گوارش جذب می‌شود. غذا جذب خوراکی این دارو را به تأخیر می‌اندازد ولی پاسخ به دارو را تغییر نمی‌دهد.
پخش: حدود 95 درصد به پروتئین‌های پلاسما پیوند می‌یابد. از جفت عبور می‌کند و در شیر انتشار می‌یابد.
متابولیسم: متابولیسم فوروزماید در کبد بسیار کم است.
دفع: حدود 80-50 درصد از طریق ادرار دفع می‌شود. نیمه عمر پلاسمایی دارو حدود 30 دقیقه است.
تداخل دارویی:
مصرف همزمان با آمینوگلیکوزیدها، سیس پلاتین و اتاکرینیک اسید، می‌تواند سمیت گوشی ناشی از فوروزماید را افزایش دهد.
فوروزماید اثر کاهنده فشار خون اکثر داروهای کاهنده فشار خون و مدرهای دیگر را تشدید می‌کند. فشار خون بیمار اندازه‌گیری شود.
مصرف همزمان با سایر داروهای کاهنده پتاسیم خون، مانند استروئیدها و آمفوتریسین B، ممکن است موجب کاهش شدید پتاسیم شود. سطح پتاسیم باید پایش شود.
فوروزماید ممکن است اثرات هیپوگلیسمی ناشی از داروهای ضد دیابت را کاهش دهد. سطح گلوکز خون بیمار باید مونیتور شود.
در استفاده همزمان با گیکوزیدهای قلبی، لیتیم، بلوک‌‌کننده‌های عصبی- عضلانی، خطر سمیت با این داروها افزایش می‌یابد. سطح پتاسیم خون مونیتور شود.
استفاده همزمان فوروزماید با کلرتیازید، کلرتالیدون، هیدروکلروتیازید، اینداپامید و متولازون می‌تواند باعث تشدید پاسخ دیورتیکی، اختلالات الکترولیتی شدید و دهیدراتاسیون شود. دوز داروها به دقت تنظیم شده و پاسخ دیورتیکی بیمار بررسی شود.
داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی می‌توانند پاسخ دیورتیکی را مهار کنند. به صورت همزمان با احتیاط مصرف شود.
استفاده همزمان با سالیسیلات‌ها می‌تواند سمیت سالیسیلات ایجاد کند. با احتیاط مصرف شود.
سوکرالفیت می‌تواند اثر دیورتیکی و پایین‌آورنده فشار خون فوروزماید را کاهش دهد. بین مصرف این داروها باید 2 ساعت فاصله باشد.
آلوئه ورا اثر فوروزماید را افزایش می‌دهد. در مصرف همزمان احتیاط شود.
جینسینگ اثر دیورتیک‌های لوپ را کاهش می‌دهد. بهتر است به صورت توأم استفاده نشود.
قرار گرفتن در معرض نور خورشید می تواند واکنشهای حساس یت به نور را تشدید کند. احتیاط شود.
عوارض جانبی:
قلبی- عروقی: کاهش حجم خون و دهیدراسیون، افت فشار وضعیتی، ترومبوفلبیت با تزریق وریدی.
پوست: درماتیت، پورپورا، درد گذرا در محل تزریق عضلانی.
دستگاه گوارش: درد و ناراحتی شکمی، بی‌اشتهایی ، یبوست، اسهال، تهوع، پانکراتیت، استفراغ.
خون: آگرانولوسیتوز، لکوپنی، ترومبوسیتوپنی، آنمی، آنمی آپلاستیک.
متابولیک: آلکالوز ناشی از کمی کلر خون، هایپراوریسمی بی علامت، عدم تعادل الکترولیت‌ها و مایعات، از جمله کاهش کلسیم ، منیزیم و سدیم خون ناشی از رقیق شدن خون، افزایش قند خون، عدم تحمل گلوکز، هایپوکالمی.
گوش، حلق، بینی، چشم: تاری دید، کاهش گذرای شنوایی با تزریق وریدی بسیار سریع.
اعصاب مرکزی : گیجی، تب، سردرد، پاراستزی، بی‌قراری، سرگیجه.
ادراری : ازتمی، تکرر ادرار، ناکچوری، اولیگوری، پلی‌اوری، نارسایی کلیه.
عضلانی- اسکلتی: اسپاسم عضلانی، ضعف.
مسمومیت و درمان:
تظاهرات بالینی: کاهش بارز الکترولیت‌ها و حجم خون که ممکن است موجب کلاپس گردش خون شود.
درمان: عمدتاً حمایتی است؛ مایعات و الکترولیت‌ها باید جایگزین شوند.
موارد منع مصرف و احتیاط:
موارد منع مصرف : حساسیت مفرط شناخته شده نسبت به دارو، آنوری، اغمای کبدی یا تخلیه الکترولیت‌های بدن، ازتمی، اولیگوری یا زمانی که نارسایی پیشرونده کلیه در حین درمان اتفاق بیفتد.
موارد احتیاط: در دوران بارداری، حساسیت مفرط به سولفونامیدها، سیروز کبدی با احتیاط مصرف شود.
اثر بر آزمایشهای تشخیصی:
فوروزماید ممکن است BUN، کراتینین، گلوکز، کلسترول و اسید اوریک را افزایش و پتاسیم، سدیم، کلسیم، منیزیم و سطح هموگلوبین و هماتوکریت را کاهش دهد. همچنین می‌تواند شمارش گرانولوسیت، گلوبول‌های سفید و پلاکت‌ها را کاهش دهد.
اشکال دارویی:
Injection, solution: 10 mg/ml, 25ml
Injection: 10 mg/ml, 2ml, 10 mg/ml, 4ml
Tablet: 40mg
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندی فارماکولوژیک: مدر مؤثر بر قوس هنله.
طبقه‌بندی درمانی: مدر، کاهنده فشار خون.
طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده C
ملاحظات اختصاصی:
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی مدرهای مؤثر بر قوس هنله، رعایت موارد زیر نیز توصیه می‌شود:
تزریق وریدی فوروزماید باید به آهستگی و طی 2-1 دقیقه انجام شود. برای انفوزیون وریدی، فوروزماید باید با دکستروز پنج درصد، محلول کلرور سدیم تزریقی یا محلول رینگرلاکتات رقیق شود و طی 24 ساعت مصرف شود.
قرار گرفتن در معرض نور خورشید می‌تواند واکنشهای حساسیت به نور را تشدید کند.
دوزهای کم فوروزماید را می‌توان با سرعت mg/kg/min 5/0 تزریق کرد.
در صورت نیاز به درمان با دوزهای بالا، فوروزماید باید با سرعت حداکثر 4 میلی‌گرم در دقیقه انفوزیون شود.
قبل و حین درمان با فوروزماید، CBC و پتاسیم سرم بیمار باید چک شود.
نکات قابل توصیه به بیمار:
1- حساسیت به نور ناشی از تغییر شکل ساختمانی دارو بر اثر تابش اشعه ماورای بنفش است که موجب بروز حساسیت آلرژیک در بعضی از افراد می‌شود.
2- برای کاهش شب ادراری ، بهتر است دارو صبح مصرف شود.
مصرف در سالمندان: بیماران سالخورده و ناتوان نیاز به مراقبت دقیق دارند، زیرا نسبت به اثرات این دارو حساس تر هستند. دفع بیش از حد ادرار موجب از دست رفتن سریع آب بدن، کاهش حجم، پتاسیم و سدیم خون و کلاپس گردش خون می‌شود. کاهش مقدار مصرف ممکن است ضروری باشد.
مصرف در کودکان: مصرف فوروزماید در نوزادان باید با احتیاط همراه باشد. مقدار معمول مصرف در کودکان را می‌توان برای نوزادان مصرف کرد، ولی فواصل زمانی مصرف باید افزایش یابد.
مصرف در شیردهی: فوروزماید نباید در مادران شیرده تجویز شود.
مصرف در بارداری: در بیمار باردار با احتیاط مصرف شود.
