موارد و مقدار مصرف:
الف) نارسایی قلبی (کلاس II-IV بر اساس طبقه‌بندی انجمن قلب نیویورک).
بزرگسالان: شروع با دوز 40 میلی گرم خوراکی دو بار در روز و افزایش آن بر اساس تحمل بیمار به 80 میلی گرم دو بار در روز تا حداکثر 160 میلی‌گرم دو بار در روز.
ب) فشار خون.
بزرگسالان: شروع با دوز 80 میلی گرم به‌صورت تک درمانی در افرادی که دچار کاهش حجم نیستند. در این صورت فشار خون باید در عرض دو تا چهار هفته کاهش یابد. در صورت ضرورت کاهش بیشتر در فشار خون دوز دارو می‌تواند به 320 – 160 میلی گرم در روز افزایش یابد یا دیورتیک اضافه گردد (اضافه نمودن دیورتیک اثر بیشتری از افزایش دوز بیشتر از 80 میلی گرم خواهد داشت). دوز معمول 320 – 80 میلی گرم در روز می‌باشد.
پ) کاهش موارد قلبی – عروقی مرگ ناشی از MI در بیماران مبتلا به نارسایی یا اختلال عملکرد بطن چپ.
بزرگسالان: شروع دوز 20 میلی گرم خوراکی دو بار در روز هر چه سریع تر در دوازده ساعت اول و افزایش آن به دوز 40 میلی گرم دو بار در روز طی هفت روز و در نهایت افزایش آن به دوز 160 میلی گرم دو بار در روز بر حسب تحمل بیمار.
مکانیسم اثر:
دارو باعث مهار اتصال آنژیوتانسین II به رسپتورهای عضلات صاف عروق و غده آدرنال و در نتیجه مهار اثر سیستم رنین – آنژیوتانسین روی فشار خون می‌شود.
تداخل دارویی:
مهار کننده‌های آنژیوتانسین II، دیورتیک‌های حابس پتاسیم و مکمل‌های حاوی پتاسیم ممکن است باعث افزایش پتاسیم سرم در بیماران با نارسایی قلبی و سطح کراتینین بالا می‌شود. مصرف با نمک‌های حاوی پتاسیم باعث افزایش پتاسیم سرم در بیماران با نارسایی قلبی و سطح کراتینین بالا می‌شود.
ملاحظات اختصاصی:
1- در صورت مصرف مقادیر بالا و یا مصرف همزمان با دیورتیک‌ها باعث افت فشار خون قابل ملاحظه می‌شود. بنابراین قبل از شروع درمان بیماران از لحاظ حجم و وضعیت سدیم بررسی شود.
2- وضعیت تعادل مایعات و الکترولیت بررسی شود.
3- وضعیت قلبی بررسی شود.
نکات قابل توصیه به بیمار:
1- دارو بدون توجه به غذا میل شود.
2- به بیمار توصیه شود از بارداری در حین مصرف دارو خودداری نماید و در صورت باردار شدن فورا به پزشک خود اطلاع دهد.
3- به بیمار توصیه شود هر گونه بروز عارضه گیجی را گزارش نماید.
مصرف در سالمندان: اگرچه از نظر اثر بخشی و ایمنی تفاوتی بین جمعیت سالمندان و بزرگسالان نمی‌باشد، حساسیت بیشتر سالمندان به دارو را نمی‌توان رد نمود.
مصرف در کودکان: اثر بخشی و ایمنی دارو در کودکان اثبات نشده است.
مصرف در شیردهی: به دلیل مشخص نبودن ورود دارو به شیر در دوران شیردهی با احتیاط استفاده گردد.
مصرف در بارداری: به دلیل آسیب احتمالی به جنین و نوزاد در بارداری دارو نباید استفاده گردد.
اثر بر آزمایشهای تشخیصی:
باعث افزایش پتاسیم و کاهش تعداد نوتروفیل‌ها می‌شود.
فارماکوکینتیک :
جذب: فراهمی زیستی دارو در حدود 15 درصد می‌باشد.
پخش: دارو 95 درصد به پروتئین‌های سرم بخصوص آلبومین باند می‌شود.
متابولیسم: تنها 20 درصد دارو متابولیزه شده و آنزیم مسئول آن شناسائی نشده است.
دفع: 83 درصد دارو از مدفوع و حدود 13 آن از ادرار دفع می‌شود نیمه عمر حذف دارو شش ساعت می‌باشد.
موارد منع مصرف و احتیاط:
موارد منع مصرف: در افراد با سابقه حساسیت به دارو منع مصرف دارد.
موارد احتیاط : دربیماران با سابقه بیماریهای کبدی و کلیوی با احتیاط استفاده گردد.
اشکال دارویی:
Tablet: 40, 80, 160mg
Capsule: 40, 80, 160mg
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندی فارماکولوژیک: مهار کننده رسپتور آنژیوتانسین II.
طبقه‌بندی درمانی: ضد فشار خون.
طبقه‌بندی مصرف در بارداری: در سه ماهه اول رده C و در سه ماهه دوم و سوم رده D
نام‌های تجاری: Diovan
عوارض جانبی:
اعصاب مرکزی: گیجی، خستگی، سردرد، بی خوابی، سرگیجه.
قلبی – عروقی: ادم، افت فشار خون، افت فشار خون وضعیتی، سنکوپ.
حلق، بینی، چشم: تاری دید، فارنژیت، رینیت، سینوزیت.
دستگاه گوارش: درد شکم، اسهال، سوء هاضمه، تهوع.
ادراری – تناسلی: نارسایی کلیوی.
خون: نوتروپنی.
متابولیک: هایپرکالمی.
عضلانی – اسکلتی: درد مفاصل، کمردرد.
تنفسی: سرفه، عفونت مجاری فوقانی تنفسی.
سایر عوارض: آنژیوادم، عفونت ویروس.
مسمومیت و درمان:
مهمترین اثر دارو افت فشار خون و تاکیکاردی می‌باشد. برادیکاردی در اثر تحریک عصب واگ ایجاد می‌شود. توصیه به درمان حمایتی می‌شود.
