آب های خوش طعم یا گازداری که این روزها به خیل آب های معدنی پیوسته اند و جالب تر آب های اکسیژن داری است که در برخی مغازه ها و آبمیوه فروشی های مدرن به فروش می رسد، اما پرسشی که بیشتر افراد به دنبال جواب علمی و منطقی آن هستند، این که آیا می توان آب های گازدار و طعم دار را جایگزین نوشابه های صنعتی یا آب آشامیدنی کرد. آیا آب های اکسیژن داری که قیمت شان در مقایسه با آب های معدنی بالاتر است خاصیت درمانی دارند؟
به کودکان آب طعم دار ندهید:
بیشتر خانواده ها بر این باورند که آب های طعم دار شیرین نیست و رنگ خاصی هم ندارد. پس بی ضرر بوده و می توان آنها را جایگزین آب آشامیدنی کرد، اما باید بدانید این آب ها به واسطه برخی اسانس های سنتزی با طعم های گیلاس، سیب، هلو، طالبی، لیمو و آلوئه ورا مزه دار می شود. این آب ها با وجود آن که بدون کالری است و رنگ خاصی ندارد، اما همچون نوشابه های صنعتی مضرات مواد طعم دهنده را دارد و نمی توان گفت که بی ضرر است.
معمولاً اسانس ها از منابع طبیعی استخراج می شود و برای سلامت انسان مخاطره آمیز نیست، اما مشکل آنجاست که استخراج این مواد همیشه از منابع طبیعی امکان پذیر نیست و در صنعت برای ساخت سنتزی آنها از صدها ماده شیمیایی استفاده می شود. این نوع طعم دهنده ها ممکن است لحظاتی از زندگی ما را شیرین و دلچسب کند، اما ترکیبات نامطلوب آن در کوتاه مدت بویژه در کودکان حساسیت های شدید و بیماری های نامعلوم و در درازمدت اثرات سوئی بر کلیه و کبد گذاشته و به اختلال در عملکرد این دو عضو منجر می شود.
به همین دلیل متخصصان تغذیه مصرف این آب ها را برای کودکان زیر پنج سال توصیه نمی کنند؛ زیرا سیستم ایمنی و اعضای سم زدای کودکان در این سنین در حال کامل شدن بوده و بهتر است هیچ ماده مصنوعی در این دوران وارد بدن خردسال نشود.
آب گازدار یک نوشیدنی اسیدی:
آب گازدار، همچون آب طعم دار یک نوشیدنی مفید محسوب نمی شود اگرچه در مقایسه با نوشابه های رنگی و آبمیوه های سنتزی در اولویت قرار دارد، اما به دلیل آن که به واسطه گاز کربنیک و اسید فسفریک گازدار و طعم آن ترش و خصوصیات مواد اسیدی را می گیرد، همچون نوشابه های گازدار مضر می شود. متاسفانه اسید موجود در این آب ها می تواند باعث پوسیدگی دندان ها شده و بسرعت خون را اسیدی کند. با اسیدی شدن خون بناچار کلسیم که خاصیت قلیایی داشته از استخوان ها کشیده می شود تا بتواند اسید مازاد را خنثی کند وهمین عامل روند پوکی استخوان را تسریع می کند.
از سوی دیگر کلسیم آزادشده در کلیه رسوب و به بروز سنگ کلیه و ایجاد فشار مضاعف بر این عضو منجر می شود.
در ضمن آب های گازدار با رقابت با اسید هیدروکلریک معده عملکرد این عضو را تحت تاثیر قرار داده و بعد از گذشت مدت زمانی معده را ناکارآمد می کند. در نتیجه غذا گوارش نیافته باقیمانده و سبب سوءهاضمه و نفخ می شود و مصرف آن به کسانی که مشکلات گوارشی، زخم و ورم معده و سوزش سر دل دارند، توصیه نمی شود.
آب اکسیژن دار درمانگر نیست:
در مورد آب های آشامیدنی بطری شده ای که این روزها با نام آب غنی شده با اکسیژن در برخی کافی شاپ ها یا آبمیوه فروشی های مدرن عرضه می شود و در برخی سایت ها اطلاعاتی در مورد خواص درمانی آن مطرح شده است، باید بدانید که هنوز هیچ منبع معتبر علمی درباره خاصیت درمانی آن به طور دقیق اظهار نظر نکرده است.
در این رابطه اغلب متخصصان علوم غذایی اتفاق نظر دارند که جذب اکسیژن تنها از طریق دستگاه تنفس و ریه ها انجام می شود و دستگاه گوارش نمی تواند نقش موثری در این مورد داشته باشد. به گفته آنان، اکسیژن حلالیت چندانی در آب ندارد و نمی توان حجم زیادی از آن را در آب حل کرد و از طرفی با این کار ماده جدید آب اکسیژنه به دست می آید که برای انسان ضرر دارد، اما این که میزان کم اکسیژن حل شده در آب، در صورت جذب از طریق دستگاه گوارش تا چه میزان برای فرد بازده خواهد داشت، موضوعی است که باید بیشتر در مورد آن تحقیق شود.
بنابراین از این نوشیدنی فقط با اتکا به نام آن نمی توان انتظار چندانی داشت و افراد باید در انتخاب خود آگاهانه تر عمل کنند.
لطفاً تگری ننوشید:
با این تفاسیر اگر آب ساده، طعم دار، گازدار یا حتی آب غنی شده با اکسیژن را برای تامین آب بدن خود انتخاب می کنید، سعی کنید که دمای آن پایین تر از چهار درجه سانتی گراد نباشد، چرا که اگر یخ زده و تگری باشد مدت زمان زیادی طول می کشد تا عطش شما را رفع کند.
نوشیدنی چه سرد باشد و چه گرم وقتی وارد معده می شود تا به 37 درجه سانتی گراد، یعنی دمای طبیعی بدن نرسد، نمی تواند از معده خارج و از طریق روده جذب شود.
به همین دلیل است که دمای آب مصرفی ورزشکاران بخصوص هنگام انجام مسابقات باید به دمای طبیعی بدن نزدیک تر باشد تا با کمترین اتلاف وقت آب جذب بدن شود تا ورزشکار در میدان مسابقه عملکرد بهتری داشته باشد.
