اختلال تبدیلی که قدیم ترها هیستری نامیده می شد، اختلال نسبتا شایع روان پزشکی است که بازتابی از تعارضات ناخودآگاه بوده و در عین حال که وجود یک اختلال طبی دیگر را به ذهن می آورد، ناشی از عوامل روان شناختی است.
این اختلال حدود 5 تا 15 درصد مشاوره های روان پزشکی در بیمارستان های عمومی را شامل می شود.
زنان حداقل دو برابر و گاهی تا 10 برابر مردان مبتلا می شوند و علایمی که نشان می دهند سمت چپ بیشتر از سمت راست بدن است.
این اختلال در تمام سنین یعنی از کودکی تا کهنسالی دیده می شود ولی شروع آن قبل از 10 سالگی و پس از 35 سالگی نادر است.
همچنین این اختلال در افراد کم سواد و طبقات اقتصادی پایین و روستاییان و همچنین افراد نظامی که موقعیت های جنگی را تجربه کرده اند بیشتر دیده می شود.
این بیماری در افراد خانواده بیماران مبتلا بیشتر دیده می شود که تا حدودی ناشی از یادگیری فرزندان از والدین است.
اختلالات جسمی و خصوصا بیماری های عصبی شیوع قابل ملاحظه ای در میان این مبتلایان دارند و از میان اختلالات روان پزشکی، افسردگی و اختلالات اضطرابی، با اختلال تبدیلی در زنان ارتباط دارند. اختلالات شخصیت نیز به کرات همراه با اختلال تبدیلی مشاهده می شوند، خصوصا اختلال شخصیت نمایشگر در زنان و اختلال شخصیت ضد اجتماعی در مردان.
اختلال تبدیلی در اثر واپس زدن تعارضات ناخودآگاه و تبدیل اضطراب به یک علامت جسمی ایجاد می شود.
علایم این اختلال بیمار را قادر می سازد به دیگران چنین القا کند که وی نیاز به توجه ویژه و درمان به خصوص دارد و همچنین یک ابزار غیرکلامی برای کنترل کردن یا بازی دادن دیگران می باشد.
این اختلال زمانی تشخیص داده می شود که درمانگر، ارتباطی ضروری و اساسی بین علت علایم عصبی و عوامل روان شناختی پیدا کند و این نشانه ها نباید نتیجه تمارض و یا اختلال ساختگی (که در آن فرد علایم یک بیماری را آگاهانه تقلید می کند) باشند.
در اختلال تبدیلی، بی حسی و مورمور شدن در اندام ها، کری، کوری، حرف نزدن و فلج عمومی بدن دیده می شود.
علایم حرکتی نیز شامل حرکات غیرطبیعی، اختلال در راه رفتن، ضعف عمومی، فلج، لرزش، تیک و حرکات پرتابی می باشد.
تشنج های کاذب علامت دیگری در اختلال تبدیلی است و تفکیک آن ها از تشنج های واقعی گاهی سخت است.
بیمار مبتلا به اختلال تبدیلی با کنار زدن تعارض های درونی و همچنین جلب توجه دیگران به منافع خود می رسد و همین موضوع موجب تکرار این رفتار می شود.
علایم ایجاد شده مدت کوتاهی طول می کشند و معمولا خود به خود برطرف می شوند.
روان درمانی حمایتی درمان را تسهیل می کند.
می توان از داروهای ضداضطراب و همچنین آرام سازی عضلانی (ریلاکسیشن) استفاده کرد.
یکی از جالب ترین انواع هیستری ها، هیستری جمعی است. این اختلال که نمونه ای از رفتارهای جمعی است شامل گسترش سریع و ناگهانی یک علامت یا یک سری علایم در یک گروه از افراد سالم است که هیچ توجیه فیزیکی و طبی برای آن یافت نمی شود.
به تعبیر دیگر هیستری جمعی بروز یک سری علایم فیزیکی در عده‌ای از افراد به صورت دسته جمعی است به صورتی که یک بیماری ارگانیک را مطرح می کنند ولی در واقع از یک علت روانی منشأ می گیرند.
اصول درمان این اختلال عبارت است از: حفظ خونسردی و آرامش، جدا کردن افراد مبتلا از غیرمبتلا، خالی کردن محل بروز برای بررسی دقیق. به طور مثال تعطیل کردن مدرسه، بررسی دقیق تمام علت های احتمالی، بهره گیری از تکنیک های کاهش اضطراب و… .
