موارد و مقدار مصرف :
الف) افسردگی، بیماری دوقطبی، اعتیاد به الکل، cataplexy، میوکلونوس.
بزرگسالان: از راه خوراکی مقدار mg/day 20 هنگام صبح مصرف می‌شود. مقدار مصرف بعد از چند هفته به mg/day 40 افزایش می‌یابد که هنگم صبح و ظهر مصرف می‌شود. مقدار مصرف نباید از mg/day 80 تجاوز کند.
کودکان 18-8 سال (فقط برای درمان افسردگی): با mg 20-10 یک بار در روز شروع شود و پس از یک هفته استفاده از mg/day 10 فلوکستین mg 20 در روز استفاده شود. اگر وزن کودک کم باشد باید با میزان mg/day 10 شروع شود و پس از چند هفته به mg/day 20 افزایش یابد.
ب) درمان نگهدارنده در افسردگی (تازه تشخیص داده نشده) در بیماران با وضعیت تثبیت شده.
بزرگسالان: mg 90 یک بار در هفته (دوز یک بار در هفته، هفت روز پس از آخرین دوز روزانه mg 20 شروع شود).
پ) اختلال وسواس اجباری.
بزرگسالان: ابتدا با mg 20 در روز شروع شود و به تدریج بعد از چند هفته بسته به نیاز و تحمل بیمار به mg/day 80-60 افزایش یابد.
کودکان 17-7 سال: ابتدا با mg 10 در روز شروع شود و پس از دو هفته به mg/day 20 افزایش یابد. محدوده درمانی mg 60-20 می باشد. کودکان کم وزن باید تنها به میزان mg/day 30-20 ظرف چند هفته افزایش دوز داشته باشند. بیشترین میزان داروی مصرفی در روز mg/day 60 می باشد.
ت) پرخوری عصب ی (bulimia nervosa) : 60 میلی‌گرم در روز به هنگام صبح.
ث) اختلالات خلق پیش از قاعدگی.
بزرگسالان: mg/day 20 مصرف شود. دوز ماکزیمم mg/day 80 می باشد. دارو می تواند به طور پیوسته یا متناوب به بیمار داده شود.
ج) درمان کوتاه مدت حملات اضطرابی(با یا بدون آگروفوبیا): mg 10 یک بار در روز به مدت 7 روز سپس در صورت نیاز به mg/day 20 افزایش یابد. بیشترین میزان داروی مجاز در روز mg 60 می باشد.
تداخل دارویی :
مصرف همزمان بنزودیازپینها ، لیتیم و ضدافسردگی‌های سه حلقه‌ای میتوانند اثرات عصبی مرکزی دارو را افزایش دهد. فلوکستین می تواند سطح کاربامازپین، فلکاینید و وین بلاستین را افزایش دهد.
سیپروهپتادین میتواند در مصرف همزمان اثر فلوکستین را کم یا معکوس نماید.
انسولین و داروهای ضدقند خوراکی میتوانند در مصرف همزمان با فلوکستین قند خون را تغییر دهند.
مصرف همزمان مهارکننده‌های MAO باعث ایجاد سندرم سرتونین (بی قراری عصبی، لرز و تغییر سطح هوشیاری) می شوند.
در صورت مصرف فلوکستین این داروها زودتر از 5 هفته نباید شروع شود و در صورت مصرف این داروها مصرف فلوکستین بعد از 14 روز آغاز شود. فلوکستین می تواند سطح فنی توئین را افزایش داده و باعث سمیت آن شود. در مصرف همزمان با سوماتریپتان ممکن است ضعف، افزایش رفلکسها و عدم هماهنگی پیش آید. فلوکستین می تواند تیوریدازین را افزایش داده و باعث ایجاد آریتمی‌های خطرناک بطنی و مرگ ناگهانی شود. در صورت مصرف فلوکستین تیوریدازین نباید زودتر از 5 هفته آغاز گردد. مصرف همزمان ترامادول باعث ایجاد سندرم سروتونین می شود. از مصرف همزمان این دارو با سایر داروهای دارای پیوند پروتئینی بالا (مانند وارفارین) اجتناب شود. زیرا می تواند فلوکستین را افزایش دهد.
ملاحظات اختصاصی :
خطر احتمالی خود کشی بیمار را تا بهبود قابل ملاحظه افسردگی وی باید درنظر داشت. بیماران در معرض خطر بالا باید در اوایل درمان به دقت تحت مراقبت قرارگیرند. به منظور کاهش خطر خودکشی باید کمترین مقدار مصرف را که پاسخ مناسب درمانی می‌دهد تجویز کرد.
اثرکامل ضد افسردگی ممکن است تا چهارهفته بعد از شروع درمان یا بیشتر دیده نشود.
درمان افسردگی حاد معمولاً به حداقل چندین ماه درمان مداوم نیاز دارد. مدت درمان مطلوب تعیین نشده است.
نارسایی عملکرد کبدی میتواند دفع فلوکستین و متابولیت آن، نورفلوکستین، را به تأخیر اندازد و نیمه عمر دفع دارو را طولانی سازد. بنابراین ، فلوکستین باید در بیماران کبدی با احتیاط تجویز شود.
در بیماران مبتلا به نارسایی شدید کلیوی، مصرف مزمن فلوکستین موجب تجمع قابل ملاحظه این دارو و متابولیتهای آن می‌شود.
در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی یا کبدی، سالخوردگان و بیماران مبتلا به بیماریهای دیگر یا بیمارانی که چندین دارو مصرف می‌کنند، مقادیر و دفعات کمتر مصرف توصیه می‌شود.
به دلیل نیمه عمر دفع طولانی دارو ، تغییر مقدار مصرف فلوکستین تا چند هفته در غلظت پلاسمایی آن منعکس نخواهد شد و بر تنظیم تدریجی مقدار مصرف و قطع مصرف دارو تأثیر خواهد داشت.
مصرف فلوکستین ممکن است مانیا یا هیپومانیا را فعال نماید.
داروهای ضدافسردگی ریسک خودکشی را در کودکان و نوجوانان و جوانان (24-18 سال) مبتلا به افسردگی و یا سایر اختلالات سایکوتیک افزایش می دهد. بیماران باید از این لحاظ به طور مرتب تحت نظر باشند. (بخصوص در 2-1 ماه اول درمان و یا کاهش و افزایش دوز) فلوکستین جهت درمان وسواس در کودکان بالای 7 سال و افسردگی در کودکان بالای 8 سال تائیدیه دارد.
احتمال خودکشی تا رفع کامل علائم افسردگی وجود دارد.
دارو می تواند سایکوز رادر برخی بیماران بدتر نماید. یا باعث بروز مانیا یا هیپومانیا گردد.
در صورت بروز راش‌های شدید و یا واکنش‌های آلرژیک مانند واسکولیت، لوپوس، لارنگواسپاسم، واکنش‌های آنافیلاکتوئید و یا التهاب ریه مصرف دارو قطع گردد.
دارو می تواند باعث مهار تجمع پلاکتی و افزایش ریسک خونریزی شود.
به علت تضعیف CNS بیماران باید از فعالیت هایی که به هوشیاری کامل نیاز دارند، خودداری نمایند.
SSRIها می توانند SIADH ایجاد نمایند و این خطر در سالمندان بیشتر است.
در بیماران با سابقه سکته قلبی با احتیاط مصرف شود.
در بیماران دیابتی با احتیاط مصرف شود. زیرا سطح قند خون را تغییر می دهد.
در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه، کبد و تشنج با احتیاط مصرف شود.
سندرم سروتونین (بیقراری، گیجی، توهم، افزایش رفلکسها میوکلونوس، لرز تاکیکاردی) در مصرف همزمان SSRIها و داروهایی که متابولیسم آن را کاهش می دهند پیش می آید.
فلوکستین می تواند سطح پلاسمایی تیوریدازین را افزایش دهد و باعث افزایش QTC و در نهایت آریتمی بطنی و مرگ ناگهانی شود. مصرف همزمان این دو دارو توصیه نمی شود.
فلوکستین می تواند ریسک ناشی از ECT را افزایش دهد ، در صورت امکان توصیه می شود دارو قبل از ECT قطع شود.
در صورت قطع مصرف دارو ممکن است علائم سندرم ترک بروز کند. که این علائم عبارتند از خلق ناشاد، بیقراری، گیجی، اختلال در حس‌ها، اضطراب، سرگیجه، سردرد، خستگی، بیحسی خلقی، بیخوابی، هیپومانیا و وزوز گوش و تشنج. در نتیجه قطع دارو باید به تدریج صورت گیرد.
تداخل دارویی :
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
ممکن است باعث کاهش سطح سدیم شود.
مکانیسم اثر :
اثر ضد افسردگی: اثر ضد افسردگی این دارو به مهار بازجذب سروتونین در سیستم اعصاب مرکزی مربوط می‌شود. فلوکستین بازجذب سروتونین را به داخل پلاکتهای انسانی مهار می‌کند ، ولی بر نوراپی‌نفرین تأثیری ندارد.
فارماکوکینتیک :
جذب: بعد از مصرف خوراکی به خوبی جذب می‌شود. غذا تأثیری در جذب این دارو ندارد.
پخش: به نظر می‌رسد این دارو به میزان زیادی (حدود 95 درصد) به پروتئین پیوند می‌یابد.
متابولیسم: عمدتاً در کبد به متابولیتهای فعال متابولیزه می‌شود.
دفع: از طریق کلیه دفع می‌شود. نیمه عمر دفع دارو 3-2 روز است. نورفلوکستین (متابولیت فعال اصلی ) نیمه عمر دفعی 9-7 روز دارد.
موارد منع مصرف و احتیاط :
در بیمارانی که به دارو حساسیت دارند و نیز در بیمارانی که در 14 روز اخیر از داروهای مهارکننده MAO مصرف می کنند منع مصرف دارد.
داروهای مهارکننده MAO و تیوریدازین نباید زودتر از 5 هفته از قطع فلوکستین به بیمار داده شود.
موارد احتیاط: در بیمارانی که ریسک بالای خودکشی دارند و یا کسانی که سابقه تشنج مانیا (شیدایی) دیابت بیماری قلبی کلیوی و یا کبدی دارند با احتیاط مصرف شود.
اشکال دارویی :
Capsule: 10, 20mg
Syrup: 20 mg/5ml
اطلاعات دیگر :
طبقهبندی فارماکولوژیک: مهارکننده اختصاصی بازجذب سرتونین.
طبقهبندی درمانی: ضد افسردگی (مهار کننده برداشت سروتونین).
طبقهبندی مصرف در بارداری: رده C
نکات قابل توصیه به بیمار :
این دارو ممکن است موجب سرگیجه یا خواب آلودگی شود. تا معلوم شدن پاسخ CNS به دارو ، از انجام فعالیتهای نیازمند به هوشیاری خودداری کنید.
از مصرف فرآورده‌های الکل دار بدون مشورت پزشک خودداری کنید.
بروز هرگونه بثورات پوستی یا کهیر، اضطراب یا عصبانیت، بی اشتهایی (بخصوص اگر وزن کمتر از مطلوب دارید)، احتمال بارداری، یا قصد بارداری به پزشک اطلاع دهید.
مصرف در شیردهی: مصرف دارو در شیردهی توصیه نمی شود. در ضمن به علت نیمه عمر بالای آن از مصرف فلوکسین اجتناب شود.
عوارض جانبی :
اعصاب مرکزی: سردرد ، عصبانیت، بی خوابی، خواب آلودگی، رخوت، اضطراب، لرزش، سرگیجه، خستگی، آشفتگی. تب لرزش.
قلبی ـ عروقی: گرگرفتگی، طپش قلب.
پوست: تعریق، بثورات پوستی، خارش، راش، diaphoresis.
دستگاه گوارش: تهوع ، اسهال، خشکی دهان، بی اشتهایی، سوء هاضمه، یبوست ، درد شکم ، استفراغ، تغییر حس‌چشایی، نفخ، گاستروآنتریت. افزایش اشتها.
ادراری ـ تناسلی: اختلال عملکرد جنسی.
عضلانی ـ اسکلتی: درد عضله.
تنفسی: عفونت قسمت فوقانی تنفسی ، سرفه. دیسترس تنفسی.
چشم- گوش حلق- بینی: احتقان بینی، فارنژیت، سینوزیت
متابولیک: هیپوناترمی، کاهش وزن.
سایر عوارض: سندرم شبه آنفلوآنزا.
مسمومیت و درمان :
تظاهرات بالینی: آشفتگی، بیقراری، هیپومانی، و سایر علائم تهییج CNS، تهوع و استفراغ (با مقادیر بیشتر).
درمان: راه هوایی باید برقرار شده و از تهویه و اکسیژن رسانی کافی اطمینان حاصل گردد. ذغال فعال که می توان آن را همراه با سوربیتول تجویز کرد ، ممکن است به عنوان دارویی قی‌آور یا شستشو دهنده معده مؤثر باشد.
علائم حیاتی و قلبی باید پیگیری شود و اقدامات حمایتی معمول به عمل آید. تشنجات ناشی از فلوکستین که به طور خود به خود برطرف نمی‌شوند، ممکن است به دیازپام پاسخ دهد. به نظر نمی‌رسد دیورز اجباری دیالیز هموپرفوزیون، و تعویض خون مفید باشند.
