آهن و مسمومیت آن

آهن یکی از ضروری ‌ترین مواد معدنی مغذی می باشد که اکثر آن را گلبول‌های قرمز مصرف می‌کنند.
هموگلوبین، پروتئینی است که در گلبول‌های قرمز یافت می‌شود.
هموگلوبین مسئول انتقال اکسیژن به سلول‌های بدن می باشد.
دو نوع آهن خوراکی وجود دارد:
آهن خون‌ رنگزا: این نوع آهن در غذاهای حیوانی یافت می‌شود، بیشتر در گوشت قرمز. این نوع آهن نسبت به آهن غیر‌ خون‌ رنگزا آسانتر جذب بدن می‌شود.
آهن غیر خون‌ رنگزا: اغلب آهن‌های خوراکی غیر خون ‌رنگزا هستند. این نوع آهن در خوراکی‌های گیاهی و هم در خوراکی‌های حیوانی یافت می‌شود. جذب آن با ویتامین C افزایش می‌یابد.
افرادی که مقدار کمی آهن خون ‌رنگزا از رژیم غذایی خود جذب می‌کنند با خطر ابتلا به کمبود آهن مواجه هستند.
افراد بسیاری از کمبود آهن رنج می‌برند به ویژه زنان. در واقع، کمبود آهن از شایع‌ ترین نوع کمبود مواد معدنی جهان به حساب می آید.
مسمومیت ناشی از مصرف آهن
مسمومیت آهن می‌تواند ناگهانی و هم به صورت تدریجی رخ دهد.
مسمومیت ناشی از آهن می‌تواند سطح آهن آزاد را در بدن به طرز قابل توجهی افزایش دهد.
آهن آزاد از خواص اکسیداسیونی برخوردار است، یعنی نقطه مقابل خاصیت آنتی‌اکسیدانی، و می‌تواند منجر به آسیب سلولی گردد.
مسمومیت هنگامی اتفاق می‌افتد که افراد، به خصوص کودکان، بیش از حد مکمل آهن مصرف کنند.
هموکروماتوز (تجمع غیر طبیعی آهن) ارثی
یک اختلال ژنتیکی می باشد که با جذب اضافه آهن از غذاها بروز می‌کند.
مسمومیت ناشی از آهن زمانی آشکار می شود که افراد در مصرف مکمل‌های آهن زیاده روی کنند. 
میزان ۱۰ تا ۲۰ میلی‌گرم می‌تواند علایم معکوسی را بروز دهد. مصرف بیش از ۴۰ میلی‌گرم در روز آسیب‌هایی را به وجود می آورد که لازم به مراقبت‌های پزشکی می باشد.
هیچ وقت بیش از آنچه پزشک تجویز کرده مصرف نکنید.
علایم  مسمومیت ناشی از آهن شامل دل‌ درد، تهوع و استفراغ می باشد.
به طور کلی انباشته شدن حجم زیاد آهن در اندام‌های داخلی باعث آسیب‌های مرگبار از جمله آسیب به مغز و کبد می شود.            
آهن و خطر ابتلا به سرطان
انباشته شدن آهن می‌تواند منجر به بروز سرطان در انسان و هم در حیوانات گردد.
اهدای خون و از دست دادن خون این خطر را کاهش می‌دهد.
جذب بیش از حد آهن خون ‌رنگزا خطر ابتلا به سرطان روده‌ی بزرگ را افزایش می‌دهد.