موارد و مقدار مصرف:
اسپاسم نایژه در برونشیت مزمن و آمفیزم
بزرگسالان: مقدار معمول مصرف، دو پاف چهار بار در روز است. در صورت لزوم، می‌توان میزان استنشاق را اضافه کرد، اما نباید از 12 پاف در 24 ساعت یا mcg 500 هر 8-6 ساعت از طریق دستگاه بخور بیشتر شود.
تداخل دارویی:
مصرف همزمان با داروهای آنتی موسکارینی، مانند فرآورده‌های چشمی، ممکن است اثرات اضافی ایجاد کند. در صورت مصرف همزمان و زود به زود اسپریهای حاوی فلوروکربن یا ایپراتروپیوم مانند گلوکوکورتیکوئیدها، آدرنوکورتیکوئیدها، سمپاتومیمتیکها، یا کرومولین ممکن است خطر مسمومیت با فلوروکربن افزایش یابد. توصیه می‌شود هر یک از این داروها به فاصلة پنج دقیقه از یکدیگر استنشاق شوند.
ملاحظات اختصاصی:
به دلیل تأخیر در شروع انبساط نایژه، ایپراتروپیوم برای درمان دیسترس حاد تنفسی توصیه نمی‌شود.
نکات قابل توصیه به بیمار:
قبل از استنشاق دارو، ظرف را به خوبی تکان دهید.
دارو را دور از گرما و نور نگهداری کنید. از انجماد دارو خودداری کنید.
در صورت ورود دارو به داخل چشم احتمال تاری دید وجود دارد.
بین دو استنشاق دارو یک دقیقه فاصله دهید.
در صورت فراموش کردن یک نوبت مصرف دارو، به محض به یاد آوردن آن را استفاده کنید، مگر آنکه زمان نوبت بعدی فرا رسیده باشد. از دو برابر کردن مقدار مصرف خودداری کنید.
برای رفع خشکی دهان می‌توانید از آب نبات ترش یا تکه‌های یخ استفاده کنید. در صورت تداوم خشکی دهان بیش از دو هفته به پزشک اطلاع دهید.
اگر تا 30 دقیقه پس از مصرف دارو احساس بهبود نکردید یا حالت بیماری تشدید شد، به پزشک اطلاع دهید.
مصرف در کودکان: بی ضرری و اثربخشی دارو در کودکان کوچکتر از 12 سال ثابت نشده است.
مصرف در شیردهی: ترشح دارو در شیر مادر مشخص نیست.
اگرچه بازهای نامحلول در چربی به داخل شیر ترشح می‌شوند، بعید به نظر می‌رسد.
ایپراتروپیوم به شیرخوار برسد، بخصوص وقتی به صورت اسپری مصرف می‌شود. با این وجود، این دارو در دوران شیردهی با احتیاط تجویز شود.
اثر بر آزمایشهای تشخیصی:
گزارشی در دست نیست.
مکانیسم اثر:
اثر آنتی کولینرژیک: به نظر می‌رسد ایپراتروپیوم رفلکس‌های اعمال شده با واسطه عصب واگ را از طریق خنثی کردن اثر استیل کولین مهار می‌کند. آنتی کولینرژیکها از افزایش غلظت گوآنوزین مونوفسفات حلقوی (cGMP) درون سلولی که از واکنش استیل کولین با گیرندة موسکارینیک بر روی عضله صاف نایژه ناشی می‌شود، جلوگیری می‌کنند. گشاد شدن نایژه بعد از استنشاق دارو عمدتاً به دلیل اثر موضعی دارو است، و نه اثر سیستمیک.
فارماکوکینتیک:
جذب: آزمونهای خونی و کلیوی (سطح خونی و ترشح کلیوی دارو) تأیید کرده‌اند که دارو از سطح ریه از دستگاه گوارش به سهولت وارد گردش خون سیستمیک نمی‌شود. آزمونهای به عمل آمده روی مدفوع نشان داده است که مقدار زیادی از داروی استنشاقی بلعیده می‌شود.
پخش: در مورد این دارو مطرح نیست.
متابولیسم: کبدی است؛ نیمه عمر دفع دارو حدود دو ساعت است.
دفع: مقدار اعظم دارو به صورت تغییرنیافته از راه مدفوع دفع می‌شود. داروی جذب شده در ادرار و صفرا ترشح می‌شود.
موارد منع مصرف و احتیاط:
موارد منع مصرف: حساسیت مفرط به دارو یا آتروپین یا هر یک از مشتقات آن ها؛ سابقه حساسیت مفرط به لسیتین سویا یا فرآورده‌های غذایی مربوطه مانند لوبیای سویا و بادام زمینی.
موارد احتیاط: گلوکوم با زاویه بسته، هیپرپلازی پروستات، انسداد گردن مثانه.
اشکال دارویی:
Inhaler: 20, 40 mcg/dose
Nebulisation: 250 mcg/ml, 1ml, 250 mcg/ml, 2ml
Inhaler: (Ipratropium bromide 20 mcg + Salbutamol (As sulfate) 100 mcg/dose
Nebulisation: Ipratropium bromide 200 mcg + Salbutamol (As sulfate) 1 mg/ml
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندی فارماکولوژیک: آنتی کولینرژیک.
طبقه‌بندی درمانی: گشادکننده نایژه.
طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده B
نام‌های تجاری: Atrovent N
عوارض جانبی:
اعصاب مرکزی: سرگیجه، سردرد، عصبانیت، درد.
قلبی ـ عروقی: طپش قلب، درد قفسه سینه.
چشم، گوش، حلق و بینی: تاری دید، رینیت، سینوزیت، فارنژیت.
دستگاه گوارش: تهوع، دیسترس گوارشی، خشکی دهان، تهوع.
تنفسی: عفونت تنفسی فوقانی، برونشیت، سرفه، تنگی نفس، فارنژیت، اسپاسم نایژه، افزایش خلط.
پوست: راش.
سایر عوارض: درد پشت، علائم شبه آنفلوانزا.
مسمومیت و درمان:
مصرف بیش از حد با استنشاق دارو بعید است، زیرا ایپراتروپیوم بعد از استنشاق یا مصرف خوراکی به خوبی جذب نمی‌شود.
