شایع ترین نوع آرتروز است که با گذ شت زمان، غضروف مابین مفاصل از بین رفته و علائم این بیماری در زانو ها، ران ها، دست ها و انگشتان و ستون فقرات ظاهر می شوند. در موارد نادر، آرتروز استخوانی بر روی مچ دست ها، آرنج ها، شانه ها و مچ پاها نیز تاثیر می گذارد.
علائم آرتروز استخوانی
به طور معمول، بروز آرتروز استخوانی آهسته صورت می گیرد. در بسیاری از افراد، اولین نشانه این بیماری درد مفاصل است که پس از کار بدنی و یا ورزش، حس می شود. با پیشرفت این بیماری، علائم دیگر نیز نمایان می شوند. علائمی مانند:
• احساس درد در یک مفصل
• تورم یا حساس بودن در یک یا چند مفصل
• احساس سفتی بعد از مدتی بی حرکت بودن، مانند خوابیدن یا نشستن
• تشدید درد و التهاب پس از استفاده از مفصل مبتلا به آرتروز
• احساس خرد شدن استخوان ها و یا سائیده شدن استخوان ها بر روی هم
اگر دارای هر یک از علائم ذکر شده هستید ، حتما به پزشک معالج خود مراجعه کرده و موضوع را با او در میان بگذارید.
دلایل بروز آرتروز استخوانی
در حالی که علت دقیق بروز آرتروز استخوانی شناخته نشده است، اما آسیب مفاصل می تواند ناشی از حرکت مداوم مفاصل و یا جراحت وارده به مفاصل باشد. در هر صورت، غضروف مفاصل فرسوده می شود که در نتیجه منجر به بروز آرتروز استخوانی می گردد.
غضروف، ضربه وارده را جذب کرده و اجازه حرکت نرم و آرام را به مفصل می دهد. اما اگر غضروف فرسوده شود، استخوان ها ضخیم شده و مفصل شکل طبیعی خود را از دست می دهد. با فرسوده شدن بیشتر غضروف ها، انتهای استخوان ها به هم ساییده شده و موجب ایجاد درد می گردد. علاوه بر این، بافت مفصل آسیب دیده موجب ترشح مواد خاصی به نام پروستاگلاندین ها می شود که منجر به درد و تورم می گردد.
عوامل افزایش خطر ابتلا به آرتروز استخوانی
سن: سن قوی ترین عامل خطر ابتلا به آرتروز استخوانی است. بروز آرتروز استخوانی در جوانی ناشی از صدمه دیدن مفاصل است.
جنسیت: هم زنان و هم مردان مبتلا به آرتروز استخوانی می شوند. بروز آرتروز استخوانی در مردان ، اغلب قبل از 45 سالگی است، اما بروز آن در زنان، بعد از 45 سالگی، شایع تر است.
استفاده بیش از حد از مفاصل و یا آسیب به مفاصل ناشی از کار فیزیکی یا ورزش: خطر بروز آرتروز استخوانی در افرادی که مفاصل آسیب دیده ای دارند و یا مفاصل آن ها در معرض کار فیزیکی یا ورزش سنگین قرار دارد، بسیار بیشتر است.
چاقی: خطر بروز آرتروز استخوانی رابطه مستقیم با چاقی و میزان وزن فرد دارد. هر چقدر وزن فرد بیشتر باشد، مفاصل فرد به ویژه مفاصل زانوها، مجبور به تحمل وزن بیشتری بوده و در نتیجه آسیب بیشتری به مفاصل وارد می شود که این امر خطر ابتلا به آرتروز استخوانی را افزایش می دهد.
ساختار مفاصل: افرادی که دارای مفاصل نامنظمی مانند پاهای پرانتزی، باسن جابجا و یا سندرم شلی بیش از حد مفاصل هستند، بیشتر از دیگران به آرتروز استخوانی مبتلا می گردند.
وراثت: نقص ارثی در یکی از ژن هایی که مسئول تولید غضروف هستند نیز می تواند منجر به آرتروز استخوانی گردد.
