بیماری ویروسی ابولا نوعی بیماری انسانی است که از ویروس ابولا ناشی می‌شود. نشانه‌های این بیماری معمولاً دو روز تا سه هفته بعد از تماس با ویروس و به صورت تب، گلودرد، دردهای ماهیچه‌ای و سردرد ظاهر می‌شوند. معمولاً حالت تهوع، استفراغ و اسهال و همچنین کاهش عملکرد کبد و کلیه‌ها به دنبال این موارد می‌آیند. در این زمان، مبتلایان دچار خونریزی می‌شونداین ویروس از طریق تماس با خون یا مایعات بدن حیوان آلوده منتقل می‌شود (که معمولاً شامل میمون‌ها یا خفاش‌های میوه‌خوار هستند). انتقال بیماری از طریق هوا هنوز در محیط طبیعی به ثبت نرسیده است. دانشمندان بر این باورند که خفاش‌های میوه‌خوار بدون این‌که مبتلا به این بیماری شوند، می‌توانند ویروس آن را با خود حمل کنند و انتقال دهند. بازماندگان مذکر تقریباً تا دو ماه این بیماری را از طریق مایع منی انتقال می‌دهند..
مدت زمان ورود ویروس به بدن و آغاز علایم بیماری چند روز است؟
بر اساس تحقیقات به‌عمل آمده از زمان تماس ویروس تا بروز علایم بیماری حداقل ٢ روز و حداکثر ٢١ روز زمان لازم است. به همین دلیل فردی که تماس مشکوک با فرد مبتلا به ابولا داشته زمانی می‌تواند از سلامت خود مطمئن شود که حتما ٢١ روز از زمان تماس را سپری کرده باشد. به‌عبارت دیگر افراد حاضر در مناطق اپیدمی از ابولا پس از بازگشت به کشور یا شهر خود می‌بایست ٢١ روز از تماس با افراد دیگر جدا خودداری کرده و در منطقه قرنطینه نگهداری شوند. این از آن جهت است که فردی ممکن است درحال حاضر مبتلا به ابولا باشد اما علایمی از بیماری را نداشته باشد. بنابراین به‌عنوان منبع مخفی بیماری می‌تواند موجب انتقال بیماری به دیگران گردد. اگرچه محققین اعلام نموده‌اند بیماری زمانی قابل سرایت به دیگران می‌باشد که فرد مبتلا دارای علایم بیماری باشد. اما نکته مهم اینجاست که بسیاری بی‌توجه به سردرد و تب بوده و براحتی تا شدت علایم در محیط زندگی و کار فعال می‌باشند. در عین حال طول دوره متوسط بیماری در اکثر بیماران ٨ تا ١٠ روز اعلام شده است.
چگونه می‌توانیم از ابتلای افراد به ابولا مطمئن شویم؟
اگرچه تشخیص آن در مراحل اولیه بسیار دشوار است اما ٣ راه عمده و اساسی می‌تواند در تشخیص بسیار موثر باشد.
١- شرح حال و پرس و جو از مسافرت‌های اخیر و حال و احوال جسمی:
به‌عنوان مثال اگر کسی اخیرا از غرب آفریقا مسافرت نموده و یا با یکی از دوستانش که از غرب آفریقا بوده در هر گوشه از دنیا ملاقات داشته را بعنوان فرد مشکوک در نظر می‌گیریم. برای روشن‌تر شدن موضوع: به‌عنوان مثال شما با یکی از دوستان کانادایی که چند روزی در غرب آفریقا توقف داشته در شهر دوبی از کشور امارات ملاقات داشته اید. این بدان معنا می‌باشد که شما و آن دوست کانادایی خود حلقه مشکوک از بیماری می‌باشید با این تفاوت که فرد کانادایی حلقه اول و قوی‌تر مشکوک به بیماری و شما حلقه دوم با احتمال کمتر می‌باشید. و لازم است تمام کسانی که از منطقه خطر (غرب آفریقا) سفر داشته‌اند از تماس‌های او با افراد مشکوک به هر کسالت جسمی در غرب آفریقا پرسیده شود که آیا با کسی که سردرد یا سرماخوردگی داشته در تماس بوده یا خیر؟ این‌که تأکید می‌شود بیماران مشکوک باید زودتر شناسایی شوند از آن جهت می‌باشد که درمان اولیه و سریع آنان به‌خصوص قبل شروع علایم نقش اساسی در نجات آنان دارد.
٢- شروع علایم و نشانه‌های بیماری:
همان‌طور که گفته شد آغاز بیماری با تب خفیف و سپس سردرد، ضعف عضلانی، اسهال، استفراغ و خونریزی می‌باشد. بنابراین تب و چشمان قرمز را جدی بگیریم به‌خصوص اگر ساعاتی بعد سردرد و ضعف عضلانی به آن اضافه شود.
٣- انجام آزمایش‌های تشخیصی:
که به دو دسته تقسیم می‌شوند:
دسته اول آزمایش‌های که در چند روز اول بعد از تماس قابل انجام و کمک‌کننده می‌باشند مانند الیزا، پی سی آر، جدا کردن ویروس از خون یا ترشحات.
دسته دوم آزمایشات زمانی می‌باشد که در بدن هورمون‌های ضدویروس برای مقابله با ویروس ترشح می‌شوند که اصطلاحا به آن آنتی‌بادی ضدویروس ابولا می‌گویند که از هفته‌ها تا ماه‌ها و سال‌ها بعد ممکن است در بدن فرد نجات‌یافته شناخته و پایدار باشد.
