در داخل هر کدام از مهره ها سوراخ بزرگی وجود دارد. این سوراخها در طول ستون مهره ها مجرایی را تشکیل می دهند که نخاع، یعنی طنابی که از مغز جدا می شود در داخل آن قرار گرفته است. اتصال مهره ها به یکدیگر بسیار دقیق است و آن چنان استحکامی به ستون مهره ها می دهد که وزن بدن را به راحتی تحمل می کند و به چپ و راست؛ جلو و عقب نیز خم می شود، و در همین حال نخاع را که ساختمان عصبی بسیار ظریف و مهمی است، در داخل خود محافظت می کند.
1- شکم بزرگ:
در این حالت، چون تعادل انحنای کمری یا لوردوز به هم می خورد ستون مهره ها ناچار است انحنای مهره های سینه ای یا کیفوز را بیشتر کند و همین امر به گودی زیاد کمر، قوز پشتی و بر هم خوردن راستای قرار گرفتن سر و انحنای گردنی منجر می شود و درد ایجاد می شود.
2- بد خوابیدن:
وقتی اصول صحیح خواب را رعایت نمی کنید می بینید که صبح روز بعد از شدت درد قادر به بلند شدن نیستید. بهتر است به پهلو بخوابید و بالش شما فاصله شانه تا سر را پر کند. اگر به پشت بخوابید، قوس گردنی شما در صورت مناسب نبودن بالش به جای تمایل به عقب، به جلو می آید و آرتروز گردنی و درد ایجاد می شود. بدون بالش خوابیدن یا بالش کوتاه همان قدر بد هستند که انتخاب بالش بلند. دمر هم نخوابید و اگر مجبورید یک بالش زیر شکم و لگن خود بگذارید تا گودی کمرتان زیاد نشود و محل اتصال مهره آخر کمر به باسن دردناک نشود. تشک شما نباید زیادی نرم یا زیادی سفت باشد.
3- بغل کردن بچه ها:
بستن حامل هایی که بچه ها را در آن می گذارید به ستون مهره شما فشار می آورد. اگر می خواهید فرزندتان را بغل کنید او را به پهلو تکیه بدهید، یعنی یک پایش جلو و پای دیگر بچه عقب باشد تا وزن او به پهلویتان وارد شود.
4- نشستن چهار زانو یا دو زانو:
وقتی چهار زانو یا دو زانو می نشینید باعث تخریب غضروف خود می شوید. روی صندلی استاندارد بنشینید و زاویه ١٢٠ درجه را رعایت کنید. قوز به جلو (زاویه کمتر از ٩٠) و یا عمود نشستن راستاها را به هم می زند و بدن ما سعی می کند به عضلات منطقه فشار بیاورد تا در حد ممکن راستاهای طبیعی را حفظ کنند و همین عامل، درد را به وجود می آورد. پا، باسن، پشت و کتف شما باید نقاط تماس هنگام نشستن صحیح باشند.
5- ایستادن طولانی:
معمولا به دلیل وجود شکم برآمده در چاق ها و یا عضلات ضعیف کمری در لاغرها و از همه بدتر عدم رعایت اصول صحیح ایستادن، به دنبال طولانی ایستادن دردها شروع می شوند. وقتی می ایستید باید یک پا جلوتر از دیگری باشد و پای دیگر ١٥ سانتی متر بالاتر باشد تا فشار وزن تان عملا تقسیم شود. پاها را مرتب با حفظ همین ١٥ سانتی متر از زانو خم کنید تا لوردوز کمری زیاد نشود و درد و خستگی به وجود نیاید. در بعضی مشاغل، داشتن زیرپایی الزامی است.
6 – بلند کردن جسم سنگین:
رعایت اصول بلند کردن اجسام مهم است. جسم را با دست بگیرید. یک پا اهرم و پای دیگر جلو باشد. دست ها به بدن چسبیده باشد و از راستای دست ها نیرو بگیرید نه از کمرتان.
