قارچ ناخن عفونت مزمنی است که در ناخن انگشتان دست یا پا بروز می‌کند و موجب تخریب تدریجی ناخن می‌شود.
این عفونت مزمن قارچی بیشتر در ناخن انگشتان پا بروز می‌کند و بعد به انگشت‌های دست نیز منتقل می‌شود.
آمار پزشکی نشان می‌دهد که حدود نیمی از افراد تا رسیدن به سن 70 سالگی به عفونت قارچی ناخن مبتلا می‌شوند. روی ناخن مبتلا به قارچ اغلب لکه‌های سفید – زرد یا نارنجی – قهوه‌ای ظاهر می‌شود. همچنین در برخی موارد از ناخن مبتلا به این عفونت بوی نامطبوعی استشمام می‌شود.
این بیماری علاوه بر آنکه ظاهر ناخن را زشت و آن را سست می‌کند همچنین در برخی موارد ناخن آسیب‌دیده کلفت می‌شود که کوتاه کردن آن سخت است و امکان دارد در برخورد با اشیاء آزاردهنده و دردناک شود.
قارچ‌های ناخن به طور معمول با عفونت قارچی پوست آغاز می‌شوند. زمانی که عفونت پوست درمان شود، ناخن‌ها به عنوان منبع عفونت مجدد عمل کرده و قارچ‌ها را به دیگر نقاط بدن یا افراد دیگر منتقل می‌کنند. قارچ ناخن بیماری خوددرمان‌پذیر نیست و ممکن است منبعی برای گسترش عفونت قارچی روی پوست و بالعکس باشد. اما در صورت اقدام به معالجه در حال حاضر انواع درمان‌های خوراکی و موضعی برای این عارضه وجود دارد.
برای مقابله با قارچ ناخن شیوه درمانی خوراکی ترجیح داده می‌شود اما با این حال به دلیل آنکه داروهای خوراکی برخی عوارض جانبی همچون آسیب دیدن کبد را نیز در پی دارند، بیماران استفاده از کرم‌های موضعی را ترجیح می‌دهند.
قارچ‌های عامل این عفونت‌ها معمولا در مکان‌های گرم و مرطوب همچون استخرهای عمومی و باشگاه‌ها رشد می‌کنند. همچنین این ارگانیزم‌های بیماری‌زا را می‌توان در کفش‌ها، جوراب‌ها و حتی حمام پیدا کرد. این قارچ‌ها به فریز شدن و حرارت دیدن مقاوم هستند.
به گفته پزشکان رعایت نظافت فردی همچون کوتاه نگهداشتن ناخن‌ها، خشک و تمیز نگهداشتن آن‌ها در کاهش خطر ابتلا به عفونت قارچی موثر است. همچنین استفاده از کفش‌های روباز در جلوگیری از ابتلا به این عارضه نقش دارد. در عین حال به افراد توصیه می‌شود که در مکان‌های عمومی مثل استخر و حمام پابرهنه راه نروند.
