موارد و مقدار مصرف:
کم‌خونی ناشی از بی‌کفایتی کلیه
بزرگسالان: هر هفته مقدار 200-100 میلی‌گرم در مردان، و 100-50 میلی‌گرم در زنان تزریق عضلانی می‌شود.
کودکان 13-2 ساله: مقدار 50-25 میلی‌گرم هر 4-3 هفته تزریق عضلانی می‌شود.
مکانیسم اثر:
اثر آندروژنیک: ناندرولون اثر مهارکننده بر روی تومورها و متاستازهای پستان (بسته به هورمون) دارد.
اثر خونساز: ناندرولون تولید اریتروپوئیتین توسط کلیه را تحریک کرده و به افزایش میزان و حجم گلبول‌های قرمز خون منجر می‌شود.
اثر آنابولیک: ناندرولون احیاناً کاتابولیسم ناشی از کورتیکواستروئیدها را برطرف کرده و رشد بافت‌ها را در بیماران بسیار ناتوان تسریع می‌کند.
فارماکوکینتیک:
جذب: به خوبی جذب می‌شود.
پخش: پس از تزریق عضلانی دپو شده و به آهستگی آزاد می‌شود و برای تبدیل به ناندرولون آزاد، توسط استراز پلاسما هیدرولیزه می‌شود.
متابولیسم: در کبد متابولیزه می‌شود.
دفع: به صورت متابولیت و داروی تغییر نیافته در ادرار دفع می‌شود. نیمه عمر حذفی 8-6 روز می‌باشد.
اثر بر آزمایشهای تشخیصی:
ناندرولون ممکن است موجب بروز نتایج غیرطبیعی آزمون‌های گلوکز پلاسما در حالت ناشتا تحمل گلوکز و متی‌راپون شود. این دارو ممکن است نتایج آزمون عملکرد تیروئید و غلظت 17- کتواستروئید را کاهش دهد. نتایج آزمون عملکرد کبد، و غلظت سرمی کراتینین ممکن است افزایش یابد.به دلیل فعالیت آنابولیک دارو، غلظت سرمی سدیم، پتاسیم، کلسیم، فسفات و کلسترول ممکن است افزایش یابد.
عوارض جانبی:
اعصاب مرکزی: افسردگی روانی، تحریک‌پذیری و بی‌خوابی.
قلبی- عروقی: خیز.
پوست: درد و سفتی در محل تزریق.
دستگاه گوارش: تهوع، استفراغ، اسهال.
ادراری- تناسلی: تحریک مثانه، واژینیت، قاعدگی نامنظم، هیپواستروژنیک در خانمها (تغییر احساسات، برافروختگی، تعریق، عصبانیت، خونریزی واژینال، خارش، خشکی و سوزش واژن)، آسیب کلیوی.
کبد: یرقان قابل برگشت، تومور سلول‌های کبدی، هپاتیت پلیوزیس.
خون: ساپرس شدن فاکتورهای انعقادی.
متابولیک: هیپرکلسمی
سایر عوارض: افزایش آثار هورمونی در آقایان (آکنه، کاهش حجم انزال، اپیدیدیمیت، ژنیکوماستی، رشد موهای بدن و صورت، ناتوانی جنسی، بسته شدن سر اپیفیز قبل از دوران بلوغ، اولیگواسپرمی، بزرگی پنیس، اتروفی بیضه پس از بلوغ، پریاپیسم)، اثرات آندروژنیک در خانمها (آکنه، تغییر میل جنسی، بزرگی کلیتوریس، کاهش اندازه سینه‌ها، هیرسوتیسم، خشونت صدا، طاسی مردانه، پوست یا موی چرب و افزایش وزن).
موارد منع مصرف و احتیاط:
موارد منع مصرف: در خانمهای باردار، دوران شیردهی، بیماران حساس به استروئیدهای آنابولیک، آقایان با کنسر سینه و پروستات، نفروز، بیماران در فاز نفروتیک نفریت و خانمها با کنسر سینه و هیپرکلسمی.
موارد احتیاط: در بیماران کلیوی، قلبی یا کبدی، دیابت، صرع، میگرن یا شرایط دیگری که با احتباس مایعات بدتر می‌شود.
تداخل دارویی:
در بیماران دیابتی، به دلیل اثرات کاهنده غلظت گلوکز خون این دارو، ممکن است تنظیم مقدار مصرف انسولین یا داروهای خوراکی پایین‌آورنده قند خون ضروری باشد.
ناندرولون دکانوات ممکن است اثرات داروهای ضد انعقادی وارفارینی را تشدید کرده و موجب افزایش پروترومبین شود.
اشکال دارویی:
Injection: 25 mg/ml
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندی فارماکولوژیک: استروئید آنابولیک.
طبقه‌بندی درمانی: خونساز و آنابولیک.
طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده X
ملاحظات اختصاصی:
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی استروئیدهای آنابولیک رعایت موارد زیر نیز توصیه می‌شود:
1- ناندرولون باید به صورت عمیق در داخل عضله سرینی تزریق شود.
2- به منظور دستیابی به حداکثر پاسخ به درمان با ناندرولون دکانوات، مصرف مقدار کافی آهن ضروری است.
3- در صورت امکان درمان به صورت منقطع باشد.
4- نتایج آزمون کبدی، سطح کلسیم ادرار و خون (در خانمهای مبتلا به کنسر سینه)، سطح لیپید و کلسترول سرم، و CBC به صورت دوره‌ای چک شود.
5- بیماران در سنین قبل از بلوغ هر 6 ماه یک بار جهت بررسی سن استخوان باید یک X-ray انجام دهند.
6- دوره درمان به پاسخ بیمار و میزان بروز عوارض جانبی بستگی دارد.
نکات قابل توصیه به بیمار:
به علت تغییر تحمل به گلوکز، بیماران دیابتی باید قند خون را به صورت مرتب چک کنند.
بیماران خانم باید عوارضی مانند بی نظمی قاعدگی، آکنه، کلفت شدن صدا، کچلی با مدل مردانه یا پرمویی را گزارش کنند.
در صورت بروز ناراحتی گوارشی، تهوع، استفراغ، تغییر رنگ پوست یا التهاب قوزک با پزشک تماس بگیرید.
مصرف در سالمندان: مردان سالخورده از نظر بروز هیپوپلازی پروستات و کارسینوم باید پی‌گیری شوند.
مصرف در کودکان: به دلیل خطر بسته شدن زودرس اپیفیز، بروز صفات ثانویه جنسی مردانه در دختران یا بلوغ زودرس در پسران، تا قبل از دوران بلوغ این دارو نباید در کودکان مصرف شود.
مصرف در شیردهی: ترشح استروئیدها آنابولیک در شیر مشخص نمی باشد. به علت خطر ایجاد عوارض جدی در شیرخواران، بیمار باید شیر دادن یا مصرف دارو را قطع کند.
