موارد و مقدار مصرف:
الف) آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت.
بزرگسالان: از راه خوراکی، مقدار 20 میلی گرم یک بار در روز مصرف می شود. در صورت نیاز، می توان دارو را در مقادیر منقسم مصرف کرد.
ب) آرتریت روماتوئید جوانان.
کودکان با وزن 55-46 کیلوگرم: روزانه mg 15 خوراکی.
کودکان با وزن 31 کیلوگرم: روزانه mg 10 خوراکی.
کودکان با وزن 30-15 کیلوگرم: روزانه mg 5 خوراکی.
مکانیسم اثر:
اثر ضد درد و ضد تب: مکانیسم دقیق اثر دارو مشخص نیست، ولی به نظر می رسد پیروکسیکام ساخت پروستاگلاندینها را مهار می کند.
تداخل دارویی:
مصرف همزمان با داروهای ضد انعقاد و داروهای ترومبولیتیک (مشتقات کومارین، هپارین، استرپتوکیناز یا اوروکیناز) ممکن است موجب تشدید اثرات ضد انعقاد خون این داروها شود.
مصرف همزمان با داروهایی که تجمع پلاکتی را مهار می کنند، مانند کاربنی سیلین تزریقی، دی پیریدامول، پیپراسیلین، والپروئیک اسید، آسپیرین، سالیسیلاتها یا داروهای دیگر ضد التهاب، ممکن است موجب بروز مشکلات خونریزی دهنده شود.
مصرف همزمان با سالیسیلاتها، داروهای ضد التهاب، فرآورده‌های حاوی الکل، کورتیکوتروپین یا استروئیدها ممکن است موجب افزایش عوارض جانبی گوارشی، از جمله زخم گوارشی و خونریزی، شود.
آسپیرین ممکن است فراهمی زیستی پیروکسیکام را کاهش دهد.
از آنجایی که پروستاگلاندینها بر متابولیسم گلوکز اثر می گذارند، مصرف همزمان پیروکسیکام یا انسولین یا داروهای خوراکی کاهنده قند خون ممکن است موجب تشدید اثرات کاهنده قند خون این داروها شود.
پیروکسیکام ممکن است داروهایی را که پیوند زیادی به پروتئین دارند، از محلهای پیوند خود جا به جا سازد.
مصرف همزمان با مشتقات کومارین، فنی توئین، وراپامیل یا نیفیدیپین، ممکن است سبب مسمومیت شود.
در صورت مصرف همزمان با ترکیبات طلا، داروهای دیگر ضد التهاب یا استامینوفن، ممکن است احتمال بروز مسمومت کلیوی افزایش یابد.
پیروکسیکام ممکن است کلیرانس کلیوی متوترکسات و لیتیم را کاهش دهد.
پیروکسیکام ممکن است اثر بخشی داروهای کاهنده فشار خون و مدر را کاهش دهد.
مصرف همزمان با داروهای مدر ممکن است خطر بروز مسمومیت کلیوی را افزایش دهد.
مصرف همزمان با فرآورده های جینکوبیلوبا (مثل Ginko TD و Gincosan) ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهد.
اثر بر آزمایشهای تشخیصی:
اثرات فیزیولوژیک این دارو ممکن است زمان خونروی را طولانی کند (این اثر ممکن است تا دو هفته بعد از قطع مصرف دارو ادامه یابد)، غلظت سرمی ازت اوره خون (BUN)، کراتینین و پتاسیم یا زمان پروترومبین ممکن است با مصرف این دارو افزایش یابد. همچنین، این دارو ممکن است غلظت سرمی گلوکز (در بیماران دیابتی)، هموگلوبین و هماتوکریت را کاهش دهد و نتایج آزمون عملکرد کبدی (غلظت آلکالین فسفاتاز، لاکتیک دهیدروژناز یا ترانس آمیناز) را افزایش دهد.
این دارو ممکن است شمارش WBC، گرانولوسیت‌ها و پلاکت‌ها را کاهش دهد.
فارماکوکینتیک:
جذب: از دستگاه گوارش به سرعت جذب می شود. حداکثر اثر دارو 5-3 ساعت بعد از مصرف آن حاصل می شود. غذا جذب این دارو را به تأخیر می اندازد.
پخش: به میزان زیادی به پروتئین پیوند می یابد.
متابولیسم: در کبد متابولیزه می شود.
دفع: از راه ادرار دفع می شود. از آنجا که نیمه عمر دارو طولانی است (حدود 50 ساعت)، این دارو را می توان به صورت مقدار واحد در روز مصرف کرد.
موارد منع مصرف و احتیاط:
موارد منع مصرف: حساسیت مفرط شناخته شده به دارو، بیمارانی که در آنها مصرف آسپیرین یا داروهای دیگر ضد التهاب غیر استروئیدی موجب بروز نشانه‌های آسم، کهیر یا رینیت می شود، درد حین جراحی CABG.
موارد احتیاط:
الف) سابقه زخم گوارشی، آنژیوادم یا بیماری قلبی (ممکن است این موارد را تشدید کند)، کاهش کار کلیه (ممکن است موجب کاهش بیشتر کار کلیه شود).
ب) بیماران مبتلا به نشانه‌های شناخته شده سه گانه حساسیت مفرط به آسپیرین، رینیت/پولیپ بینی و آسم، در صورت مصرف این دارو در معرض خطر بروز اسپاسم نایژه‌ای قرار می گیرند.
پ) داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ممکن است موجب نهفته ماندن علائم و نشانه‌های عفونت حاد (تب، درد عضلانی، اریتم) شوند. وضعیت بیمارانی که در معرض خطر زیاد قرار دارند (مانند بیماران دیابتی) باید به دقت ارزیابی شود.
ت) در شیردهی ، افراد سالمند، افراد مبتلا به هایپرتانسیون و شرایط مستعد کننده به احتباس مایعات، باید با احتیاط مصرف شود.
اشکال دارویی:
Injection: 20 mg/ml
Capsule: 10mg
Suppository : 20mg
Gel : 0.5%
