چای سبز
در چین، چای سبز را با هیچ افزودنی دیگری مصرف نمی کنند اما در ایران چای به اصطلاح قند پهلو است.
مطالعات متعدد نشان داده اند که مصرف چای با قند سبب می شود تمام خواص شبه جادویی چای عرصه ای برای ظهور پیدا نکند.
علاوه بر این ها، چای دارای خواص آنتی اکسیدانی است. مطالعاتی که روی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شده، نشان می دهد مصرف یک تا چهار فنجان چای در روز هر چند سبب کاهش معنی دار چربی، قند و وزن نمی شود اما توان آنتی اکسیدانی سرم را به طرز معنی داری بالا می برد.
همچنین چای سیاه یک نوشیدنی سالم است که البته اگر آلوده به فلزات سنگین نباشد، فرآیند تولید آن بهداشتی و طبق استاندارد ها عرضه شود و با افزودنی هایی مانند شکر و قند میل نشود، نوشیدنی ای با خواص آنتی اکسیدانی، ضد التهابی، ضد سرطانی و تحریک کننده سیستم اعصاب مرکزی خواهد بود.
برخی افراد چای را عطری یا غیرعطری مصرف می کنند. در این باره نیز باید بگوییم که اسانس در فرآیند تولید چای به آن اضافه می شود و به برگ چای ربطی ندارد.
بسیاری از اسانس ها می توانند خوب باشند و خواص آنتی اکسیدانی چای را بالا ببرند اما برخی هم می توانند مضر باشند. بنده اسانس هایی مانند اسانس میوه، دارچین یا هل را توصیه می کنم و به نظر می رسد این طعم دهنده ها می توانند خواص میکروبیولوژی و آنتی اکسیدانی چای را افزایش دهند در حالی که این انتظار از طعم دهنده‌های مصنوعی نمی رود.
البته باز هم تاکید می کنم به شرطی که همراه با چای؛ قند، شکر و شکلات که اکسیدان هستند به مقدار فراوان مصرف نشود.
