گلوکوم به یک بیماری اطلاق نمی شود بلکه شامل گروهی از بیماری ها می باشد. این بیماری به دلیل افزایش فشار مایع داخل چشم ایجاد می شود، ایجاد این بیماری در افراد زیر 40 سال غیر معمول است اما با افزایش سن شیوع آن افزایش می یابد. ضربات ناشی از جراحی و تصادفات و سوختگی های شیمیایی از عوامل مهم ایجاد کننده بیماری گلوکوم می باشد. 4.5 میلیون نفر در دنیا به دلیل گلوکوم دچار کوری می شوند. افزایش فشار داخل کره چشم به سه عامل بستگی دارد: سرعت ترشح مایع زلالیه توسط جسم مژگانی ،مقاومت در برابر خروج مایع زلالیه،میزان فشار وریدی. دو نوع گلوکوم وجود دارد:
1- گلوکوم اولیه که با بیماری چشمی ارتباط ندارد و به علت مقاومت در راه خروجی مایع زلالیه ایجاد می شود و هر دو چشم را درگیر می کند و ممکن است ارثی باشد.
2- گلوکوم ثانویه با بیماری های چشمی که جریان خروجی زلالیه را کاهش می دهند ارتباط دارد و یک طرفه (درگیری یک چشم) می باشد و شیوع فامیلی در آن نادر است.
فشار داخل کره چشم با توجه به عواملی مانند: ساعات مختلف روز، فصول، فشار خون ،سرعت ضربان قلب و تنفس تغییر می یابد. یک تقسیم بندی دیگر وجود دارد گلوکوم زاویه بسته و گلوکوم زاویه باز که هر کدام چندین نوع هستند. گلوکوم زاویه باز به آرامی پیشرفت می کند و فرد متوجه از دست دادن بینایی خویش نمی شود. گلوکوم زاویه بسته اولیه همیشه با افزایش فشار داخل کره چشم همراه است. این بیماری به طور ناگهانی ظاهر می شود و دردناک می باشد. کاهش دید به سرعت پیشرفت می کند و سبب می شود که بیماران زودتر نسبت به گلوکوم زاویه باز، به دنبال مراقبت های پزشکی بروند. گلوکوم زاویه بسته شایع ترین نوع گلوکوم می باشد و 60% تا 70% موارد گلوکوم در بزرگسالان را شامل می شود. گلوکوم زاویه باز اولیه در سیاه پوستان شایع تر از سفیدپوستان است و در سیاهپوستان در سنین پایین تر ایجاد می شود و بیشتر از سفیدپوستان باعث کوری می شود. بالا بودن فشار چشم نشان دهنده ابتلاء به این بیماری نیست بلکه به تحمل عصب بینایی در برابر افزایش فشار چشم بستگی دارد. با مراجعه به چشم پزشک این بیماری به راحتی قابل تشخیص می باشد.افراد بالای 35 سال وقتی به چشم پزشکی می کنند باید معاینه ای برای این بیماری صورت بگیرد (به خصوص در افرادی سابقه این بیماری در خانواده دارند).
