نقش مواد غذایی در دیابت
نوتراسیوتیکالها ماده غذایی را گویند که یا اثر دارویی داشته و یا کمبود فرآوردههای غذایی خاصی را برطرف میکند و یا به عبارتی دیگر به هر ماده ای که غذا باشد و یا بخشی از غذا را تشکیل داده و اثرات سودمند روی سلامتی داشته و در پیشگیری و درمان بیماریها مؤثر واقع شود اطلاقمیگردد.
نوتراسیوتیکالها شامل مواد مغذی ایزوله شده (کنسانتره مواد مغذی)، مکملهای غذایی مواد خوراکی تولید شده به روش مهندسی ژنتیک، محصولات گیاهی و غذاهای فرآوری شده مانند غلات، سوپها و نوشیدنیها میشود.
لذا نوتراسیوتیکالها حاوی مقادیر کافی و مورد نیاز از ویتامینها، چربیها، پروتئینها، قندها، املاح و سایر مواد مغذی ضروری برای انسان میباشند.
سلولهای بدن در حسرت تولید انرژی باقی میمانند و انرژی تولید نمیشود. مقادیر زیاد قند خون میتواند بر اعصاب، چشمها، کلیهها، قلب و عروق خونی آسیب برساند.
طبق نظریه انجمن دیابت آمریکا، با تغییر مناسب رژیم غذایی میتوان به نتایج خوبی دست یافت. تحقیقات نیز اثرات مفید بعضی از غذاهای حاوی انواع مختلفی از فیبرها را در بهبود سطح گلوکز بعد از صرف غذا و پاسخ انسولین در افراد دیابتی به اثبات رسانده است.
از بهترین انواع فیبرهای غذایی که در بهبود مقاومت به انسولین مؤثر واقع میباشند میتوان به فیبر جودوسر و صمغ گوآر اشاره نمود درحالیکه فیبر پسیلیوم اثرات متفاوت و متغیری را ایجاد مینماید.
قهوه از دیگر موادی است که حاوی کلروژنیک اسید میباشد و خاصیت آنتی اکسیدانی دارد. بعد از صرف غذا، قهوه باعث کاهش سرعت رهائی گلوکز در جریان خون میشود.
سایرنوتراسیوتیکالهایی که باعث تقویت تحمل به گلوکزو نیز افزایش حساسیت به انسولین میشوند عبارتند از منیزیم، کروم، اسید لینولئیک کونژوگه و غیره، که به طور خلاصه به آنها خواهیم پرداخت. (البته توجه داشته باشید که قهوه فقط برای گروه خون A مناسب می باشد.)
شواهد اخیر بر این امر دلالت دارد که احتیاجات پروتئینی در افراد دیابتی شبیه افراد معمولی است و در حدود 86/0 گرم در کیلوگرم وزن بدن در روز میباشد.
اگرچه پروتئین نقشی را در تحریک ترشح انسولین ایفا میکند ولی بایستی از مصرف زیاد آن پرهیز نمود زیرا میتواند در بیماری زایی نفروپاتی دیابتی دخالت داشته باشد.
بعضی از شواهد نشان میدهند که مصرف پروتئین گیاهی جهت کاهش کلسترول سرم و جلوگیری از نفروپاتی بهتر از پروتئین حیوانی عمل میکند. منابع متعددی از مکملهای پروتئینی وجود دارند که شامل آب پنیر، کازئین، سویا، برنج و تخممرغ میشوند.
مطالعات متعدد نشان داده است که غذاهای حاوی چربی زیاد میتواند تحمل به گلوکز را مختل نموده باعث چاقی، اختلالات چربی و بیماریهای قلبی گردد.
لذا بایستی مصرف چربیهای اشباع شده را به 10 درصد و یا کمتر از انرژی تام دریافتی و دریافت کلسترول را به 300 میلیگرم در روز و یا کمتر کاهش داد.
تحقیقات نشان داده است که چربیهای تک اشباع نشده مانند روغنهای کانولا، زیتون و بادام زمینی میتوانند اثرات سودمندی در کنترل تریگلیسرید و قند در بعضی از افراد دیابتی داشته باشند ولی باید مواظب اضافه وزن بود.
اگر چه این عنصر مستقیماً در مکانیسم دیابت دخالت ندارد ولی از بروز مشکلات ثانویه در بیماری دیابت جلوگیری مینماید.
دوز توصیه شده در بیماران دیابتی یاقلبی 1000 میلی گرم در روز است. منابع طبیعی منیزیم عبارتند از: دانههای آسیاب نشده، انجیرها، بادامها، موز و سبزیجات برگ سبز تیره.
ویتامین E یک ویتامین محلول در چربی است که بعنوان آنتیاکسیدان عمل میکند. مقادیر پایین ویتامین E با افزایش خطر بروز دیابت در ارتباط است و در افراد دیابتی غلظت آنتیکسیدانها پایین میباشد.
شواهد جدید بر این امر دلالت دارد که بدلیل افزایش تولید رادیکال آزاد بطور ثانویه در هیپرگلسیمی، احتیاجات آنتی اکسیدانی در افراد دیابتی زیاد میشود. دوز ویتامین E تا 400 واحد بینالمللی معمولاً بی خطر است ولی دوزهای بیشتر از 800 واحد شاید بر روند انعقاد خون اثر بگذارد، در حالیکه آزمایشها چنین خاصیتی را تاکنون ثابت نکردهاند.
تحقیقات اخیر نشان داده است که مکمل ویتامین C میتواند در افراد دیابتی موثر واقع شود. در مطالعه ای بیماران در هفته اول ویتامین C دریافت نکردند، سپس 1 گرم در روز برای مدت 4 هفته و سپس 3 گرم در روز برای 4 هفته دیگر دریافت نمودند.
نتایج نشان داد که دوزهای بالای ویتامینC کمک به حفظ قند خون نموده و سطوح آنتی اکسیدان بیمار را نیز افزایش میدهند. شواهد اولیه نشان داد که مکملهای ویتامین C (در حدود 1000 میلی گرم روزانه ) میتواند باعث جلوگیری یا کاهش بروز آب مروارید و اختلالات عصبی که به وفور در بیماران دیابتی بهوقوع میپیوندد منجر شود.
چنین دوزهایی نیز باعث مهار قند دار شدن پروتئین که در ایجاد مشکلات بلند مدت در بیماران دیابتی نقش دارند میگردد.
بیوتین که عضوی از خانواده ویتامینB کمپلکس است برای متابولیسم و رشد انسان مخصوصاً در تولید اسیدهای چرب، آنتی کورها و آنزیمهای گوارشی و متابولیسم بافتها ضروری است.
در بیماران دیابتی بیوتین فعالیت آنزیم گلوکوکیناز کبدی را تحریک نموده، تولید انسولین را افزایش و باعث بهبودی در برداشت گلوکز توسط سلولهای ماهیچهای میگردد. منابع غذایی بیوتین شامل گوشت، سویا، زرده تخم مرغ، دانهها آبجو میشود. دوز توصیه شده آن برای دیابتیها 9 میلیگرم در روز است.
از آنجائی که بدن قادر نیست اسیدهای چرب امگا 3 را بسازد بایستی آنها را از منابع غذایی تامین نماید.
بهترین منابع اسیدهای مزبور عبارتند از ماهیهای چرب (ماهی آزاد، ماهی خال مخالی، ساردین، شاه ماهی، تن)، دانه کتان، گیاه پامچال غروب، گل گاوزبان، گردو.
اسیدهای چرب ضروری امگا3 باعث بهبودی در مقاومت انسولینی در مدلهای حیوانی و احتمالاً در انسان میشوند. مقدار توصیه شده برای صرف روغن دانه کتان 2 – 1 قاشق غذاخوری در روز است.
معمولاً داروهایی که در دیابت و یا بهبود عوارض آن کاربرد دارند باعث کاهش میزان کوآنزیم 10Q میشوند.
در مطالعهای تاثیر فرم محلول در آب کو آنزیم 10Q (60 میلیگرم در روز) با ویتامینB کمپلکس در بیماران با قند خون بالا مقایسه شد و مشاهده گردید که این ترکیب در میزان ذکر شده باعث کاهش میزان گلوکز ناشتا و انسولین گشته و در نتیجه منجر به بهبودی در مقاومت انسولینی میشود.
سطح روی در مبتلایان به دیابت، بخصوص دیابت نوع 2، تمایل به کاهش داشته و علاوه بر آن، این عنصر نقش مهمی در تولید و ذخیره انسولین در بدن دارد.
به همین دلیل، تجویز مکملهای روی میتواند نقش کمک کنندهای در مبتلایان به این بیماری داشته باشد. منابع طبیعی روی عبارتند از: گوشت، جگر، غذاهای دریایی، مخمر آبجو، تخم کدو، تخم مرغ، پودر خردل.