مصرف گوشت توسط انسان به طور طور کلی با انتخاب و گزینش نوع معینی از گوشت همراه بوده است و نخوردن نوع معینی از گوشت متکی بر برخی اعتقادات و یا عادت های مخصوصی بوده که باعث شده گوشت حیوان معینی خوشا یند و گوشت نوع دیگر نا خو شایند جلوه کند. از دیر باز مردم شهر نشین خوردن گوشت شتر را کنار گذاشته اند زیرا که به غلط معتقد بوده اند که گوشت شتر سفت و دیر پز بوده و ارزش غذایی چندانی ندارد. اما در حقیقت باید گفت که گوشت شتر در مقایسه با گوشت گاو از میزان پروتیین کمتری بر خوردار است و از لحاظ شکل ظاهری شبیه گوشت گوسفند است.
این گوشت حاوی پروتیین های با ارزش غذایی بالا و تعدادی از ویتامین های مفید و مورد نیاز بدن نظیر ویتامین های گروه B و برخی از عناصر معدنی مهم نظیر آهن و فسفر و کلسیم است. هم چنین گوشت شتر دارای قدرت مخصوصی در نگهداری هر چه بیشتر اب است که این خاصیت اهمیت زیادی در تعیین برخی از خواص طبیعی گوشت دارد. گوشت شتر در مقایسه با گوشت گاو میزان کمتری چربی ،پروتیین و خاکستر دارد.
اما پروتیین های گوشت شتر فاقد اسیدهای امینه ضروری نظیر ترپتوفان، والین، لیوسین و ایزو لیوسین و هم چنین اسید امینه نیمه ضروری هیستید ین می باشد. همانطور که اشاره شد گوشت شتر در مقایسه با گوشت سایر دام ها ی اهلی دارای سدیم بیشترو پتاسیم کمتری است که این امر با متابولیسم آب در بدن دام ارتباط مستقیمی دارد و باید افزود که نسبت کلسیم فقط در عضلات ران زیاد است. اما نسبت ان و رودی در گوشت شتر کمتر از میزان ان در گوشت دام های اهلی دیگر است.
ضمناً هر چه سن حیوان بیشتر وبیشتر شود، از میزان نرمی گوشت کاسته می شود.
