خواص گیلاس

نام علمی درخت گیلاس Prunus Avium است . این گیاه به تیره گل سرخیان تعلق دارد. گیلاس بی نیاز از توصیف است . همه مردم این درخت را با گل های سفید رنگ بهاری و میوه مطبوعش می شناسند . صرف نظر از رده بندی گیاه شناسی که گیلاس را در تیره گل سرخیان قرار می دهد ، از نظر غذایی و درمانی گیلاس ها به دو گروه تقسیم می شوند ، اولی گیلاسی است که بوسیله گل ها و میوه های خوشه ای دراز خود مشخص میشود آن را غار گیلاس می نامند و دیگری با گل ها ومیوه هایش که بشکل بادزنی مجتمع میشوند مشخص می گردد وگیلاس جنگلی والبالو جزو این گروه هستند .

گروه اول گرچه ارزش درمانی دارد ،اما برخی از انها سمی است . گیلاس جنگلی و البالو بالعکس کاملا” بدون خطر می باشند .گیلاس جنگلی همان گیلاس شیرین است که در کشور ما با عنوان گیلاس اصفهان ،گیلاس مشهد و یا گیلاس هر شهر دیگر ی شناخته شده است .

تمام انواع گیلاس ها براثر پرورش گیلاس جنگلی بوجود امده اند . منشا این گیاهان احتمالا” از اسیای صغیر است. از نظر غذائی ،گیلاس دارای ماده قندی ساده “لوولز ” است که برای اشخاص دارای مرض قند بی خطر می باشد.

گیلاس سینه را نرم می کند , معده را ضد عفونی نموده و تخمیر معده را از بین می برد با ان که معالج یبوست است . اسهال وبخصوص اسهال خونی را شفا می دهد . برای مبتلایان به رماتیسم – درد مفاصل و تصلب شرائین میوه بسیار مفیدی است . ماسک زیبایی که با گوشت گیلاس تهیه می شود پوست را نرم ورنگ آن را باز می کند . دم کرده گیلاس ادرار را زیاد میکند.

از زمانهای قدیم می گویند گیلاس درمان نخست رژیم غذائی برای نقرس است. گرچه هنوز آزمایش های علمی قابل قبولی در این مورد انجام نگرفته است عملا مشاهده می شود و نیز به طوری که برخی از بیماران می گویند گیلاس در نقرس سودمند است.

صاحب نظران بر این باورند که گیلاس دارای آنزیمی است که باعث شکسته شدن اسید اوریک و در نتیجه دفع آن می گردد . خوردن روزانه نصف فنجان گیلاس به مدت یک تا دو ماه سودمند است ولی نباید از رژیم غذائی نیز غافل بود.