عضو هیأت علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، چشم و هم‌چشمی را زمینه ساز اختلافات خانوادگی عنوان کرد که موجب اضطراب و افسردگی در افراد میشود.
چشم و هم‌چشمی، رقابت‌های بدون ضابطه است و کسی که چشم و هم‌چشمی می‌کند، هویت خودش را به اطرافیان واگذار می‌کند.
معمولاً شخصیت و هویت شخصیتی مربوط به دوران تربیتی و نوع آموزش‌ها در این دوران است. بنابراین باید گفت این آسیب با یادگیری ارتباط دارد.
وی با تاکید بر تاثیر رفتار والدین با کودک در این باره گفت: رفتار کنند که او به هویت خود اعتماد کند. رفتارهایی که حاکی از تقلید از دیگران است موجب می شود تا کودک نیز رفتار چشم و هم‌چشمی را بیاموزد.
چشم و هم‌چشمی همان تقلید از رفتارهای دیگران است که در جریان مهارت هایی که فرد آن ها را یاد می گیرد درونی می شود. این مهارت ها در خانواده و بسته به نوع فرهنگ جامعه دارد.
در چشم و هم‌چشمی انسان خودش را با افرادی مقایسه می‌کند که ممکن است شرایط و رابطه‌هایشان با او هماهنگ نباشد و بدون در نظر گرفتن ساختار خانوادگی و ارزش های فرهنگی رایج در جامعه به تقلید از رفتار کسانی می پردازد که مولفه های فرهنگی متفاوتی نسبت به فرد تقلید کننده دارد. بپردازد.
این تقلید‌ها ممکن است در زمینه محل اسکان، مراسم‌ها، پوشش‌های شخصی، نوع غذا خوردن و برقراری ارتباط باشد که نوعی بی‌هویتی و پوچی را همراه دارد زیرا فرد خود واقعی‌اش نیست.
چشم و هم‌چشمی در نهایت موجب افسردگی میشود. بنابراین کسانی که به این رفتار مبادرت می ورزند باید آماده این اختلال در آینده نزدیک باشند.
علت افسردگی به تفاوت های اقتصادی و فرهنگی فرد تقلید کننده با کسی که از او تقلید می‌کند مربوط میشود.
مشکلات اقتصادی، اختلافات زناشویی و مشکل در روابط بین فردی پیامدهای چشم و هم‌چشمی است زیرا همان طور که اشاره شد، هماهنگی اقتصادی در چشم و هم‌چشمی وجود ندارد و فرد دچار تناقض میشود. این موضوع زمینه‌ساز اختلاف های خانوادگی و زناشویی می شود.
هر کس باید از ظرفیت خودش استفاده کند و چنانچه خلاف آن باشد دچار اضطراب و آسیب به خود و اطرافیانش میشود.
