چربی شکم، سبب دیابت، بیماریهای قلبی عروقی و کلسترول میشود. علاوه بر این، افزایش حجم چربی شکم، ما را به نوع خاصی سرطان، تصلب شرایین و فشار خون بالا سوق خواهد داد.
مطالعه‌ای که توسط محققان مایو کلینیک صورت گرفته است نیز نشان می‌دهد که چربی جمع شده در شکم خطر بیماریهای متابولیک را افزایش خواهد داد، در حالیکه بنظر می‌رسد چربی‌های ذخیره شده در ران‌ها خطر کمتری داشته باشند.
چنین اتفاقی بخاطر این حقیقت خواهد افتاد که چربی شکم در حالیکه سلول‌های چربی شکمی افزایش پیدا کنند رشد می‌کند. چربی در پایین تنه بدلیل افزایش تعداد سلول‌های چربی، رشد می‌کند.
چیز دیگری که باید به آن فکر کنیم این است که چربی میتواند احشائی، زیر پوستی یا درون ماهیچه‌ای باشد. بدترین این‌ها محتملا چربی‌های احشائیست، که بین ارگان‌های بدن یافت میشود و فضاهای خالی بین آنها را پر می‌کند.
چربی زیرپوستی هم زیر پوست قرار گرفته، در حالیکه درون ماهیچه‌ای درون عضلات جای میگیرند. خبر خوب این است که اگر مراقبت خودتان باشید چربی احشائی میتواند براحتی کاهش یابد.
پس چه کنیم؟
تمرینات ورزشی منظم، باید بخشی از زندگی روزمره‌ی ما باشد، با چیزی حدود ۳۰ دقیقه در روز شروع کنید، سپس سعی کنید تا زمان فعالیتتان را به ۶۰ دقیقه در هر روز افزایش دهید.
در حالیکه تمرینات موضعی همچون دراز نشست باید در روتین روزانه‌ی شما قرار داده شوند، باید بدانید که این‌ها چربی شکمتان را کاهش نمی‌دهند، اگرچه شکمتان را سفت میکنند.
مراقب رژیمی که انتخاب می‌کنید باشید، با کاهش مصرف قند و کربوهیدرات‌های ساده، میوه، سبزیجات وغلات مانند جو دو سر؛ در کل بگویم با گرسنگی کشیدن، کمکی به شما نخواهد شد، چرا که بدین ترتیب سوخت و ساز بدنتان کند می گردد.
داروها نیز امروزه برای کاهش چربی شکم پیشرفت زیادی داشته‌اند، اغلب داروهای ساخته شده برای این منظور، متعادل ساختن هورمون‌های درون بدنمان را هدف قرار میدهند.
