اگرچه غده تیموس به عنوان اندامی بسیار کوچک در بدن اندکی شناخته شده است، اما وظایف بسیار مهمی را انجام میدهد. این غده بخشی از سیستم لنفاوی همراه با لوزهها، آدنوئیدها و طحال و همچنین بخشی از سیستم غدد درون ریز را تشکیل میدهد.
عملکرد:
غده تیموس مجموعهای از سلولهای بیولوژیکی را تولید میکند که به سلولهای (T-cells) معروف هستند. بدن از سلولهای T برای نابودی سلولهای آلوده یا سرطانی استفاده میکند. سلولهای T که توسط تیموس ایجاد میشوند، به دیگر اعضای بدن و همچنین سیستم ایمنی بدن نیز کمک میکنند. این سلولها بسیار حیاتی هستند، حتی در مواقعی به افرادی که نیاز دارند اهدا میشود. این سلول یکی از مهم ترین سلولهای سیستم لنفاوی است مانند اهمیت مغز استخوان برای سیستم قلب و عروق. بر اساس یک مقاله توسط کتابخانه ملی پزشکی ایالات متحده (NLM) انتشار یافت، تیموس یک عضو بسیار مهم در بدن است.
اندازه و شکل غده تیموس:
تیموس در زیر استخوان سینه واقع است که در نوزادان نسبتاً بزرگ است و تا زمان بلوغ رشد میکند. بر اساس مؤسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی، در بزرگسالان، به آرامی شروع به کوچک شدن میکند و با چربی جایگزین میشود. وزن این غده در بزرگسالان تنها به ۵ گرم میرسد. همانطور که تیموس کوچکتر میشود، به نظر میرسد که از اهمیت این اندام کاهش مییابد. طبق دانشنامه انگلیسی بریتانیکا برداشتن این غده در بزرگسالان تأثیر چندانی ندارد، اما هنگامی که تیموس در نوزادان برداشته میشود، سلولهای T در خون و بافت لنفاوی تخلیه میشوند و سیستم ایمنی را دچار اختلال میکنند و در نهایت باعث ایجاد یک بیماری تدریجی و کشنده میشوند.
بیماریها و شرایط:
شايعترين بيماریهای تیموس عبارت اند از: میاستنی گراویس (MG) (نوعی فلج ماهیچهای)، هیپوگاماگلوبولینمی (Hypogammaglobulinemia) (نوعی بیماری نقص ایمنی) و اریتروبلاستوپنی (PRCA) (نوعی کم خونی یا آنمی).
بیماری MG زمانی اتفاق میافتد که تیموس به طور غیرطبیعی بزرگ میشود و آنتی بادیهایی تولید میکند که اعضای گیرنده ماهیچه را مسدود میکنند یا از بین میبرند. این امر باعث میشود که عضلات ضعیف و خسته شوند. برای این نوع بیماری داروهایی ممکن است تجویز شوند که به برقراری ارتباط بین اعصاب و عضلات کمک میکنند، مانند پیریدوستیگمین (Pyridostigmine).
بیماری PRCA تصور میرود که توسط سلولهای ایمنی بدن بیمار با حمله به سلولهای بنیادی خون ایجاد میشود. این اتفاق زمانی رخ میدهد که غده تیموس یک تومور در خود داشته باشد. انتقال خون به منظور افزایش میزان گلبولهای قرمز و استفاده از کورتیکواستروئیدها، میتواند درمانی برای این بیماری باشد.
هیپوگاماگلوبولینمی یک اختلال است که در آن بدن آنتی بادیهای کافی تولید نمیکند. بر اساس انجمن سرطان آمریکا علائم بیماریهای تیموس شامل: تنگی تنفس، سرفه (که ممکن است با خلط خونی همراه باشد)، درد قفسه سینه، مشکل در بلع، نداشتن اشتها و کاهش وزن، سردرد، تورم صورت یا گردن و سرگیجه میباشد.
سرطان تیموس با عمل جراحی، پرتودرمانی یا شیمی درمانی قابل درمان میباشد. این سرطان معمولاً در حدود ۳۵ درصد موارد بدخیم است.
