افرادی که به اختلال اضطراب (GAD) دچارند، به طور غیر قابل کنترل در مورد اتفاقات معمول و رایج مضطرب و نگران میشوند.
این حالت گاهی اضطراب مزمن نامیده میشود.
اختلال اضطراب از اضطراب طبیعی، که برای هر فردی رخ میدهد، متفاوت است.
افرادی که به این اختلال دچارند، نمیتوانند اضطراب خود را کنترل کنند و حتی ممکن است بیدلیل دچار اضطراب شوند.
علائم و نشانههای اختلال اضطراب (GAD)
- مشکل در تمرکز
- مشکل خواب
- کج خلقی
- خستگی / فرسودگی
- تنش عضلانی
- دلدردهای مکرر و یا اسهال
- عرق کردن کف دست
- لرزش
- افزایش ضربان قلب
- مصرف الکل و یا مواد مخدر
اضطراب از علامتهای سایر اختلالات روانی، مانند افسردگی و فوبیا نیز میباشد.
افراد مبتلا به افسردگی گاهی اوقات ممکن است احساس اضطراب کنند.
افراد مبتلا به ترس (فوبیا)، نگرانی در مورد یک چیز خاص را تجربه میکنند، اما افراد مبتلا به GAD، از نگرانی در مورد تعدادی از موضوعات مختلف در طی یک دوره زمانی طولانی (شش ماه یا بیشتر) رنج میبرند.
علل و عوامل خطر اختلال اضطراب (GAD)
- سابقه خانوادگی اضطراب
- قرار گرفتن طولانی مدت در معرض موقعیتهای استرسزا، از جمله بیماری و یا مشکلات خانوادگی
- استفاده بیش از حد کافئین یا دخانیات
- تجربه اتفاقات تلخ در دوران کودکی
با توجه به تحقیقات کلینیک مایو، زنان دو برابر بیشتر در معرض ابتلا به این اختلال قرار دارند.
تشخیص اختلال اضطراب (GAD)
پزشک با پرسیدن سؤالاتی این اختلال را در فرد تشخیص میدهد. پزشک آزمایشهاتی انجام میدهد تا مطمئن شود که اضطراب ناشی از اختلال است، و یا در اثر سایر بیماریها ایجاد شده، از جمله اختلالات تیروئید، یائسگی، بیماریهای قلبی.
درمان (GAD)
رفتار درمانی
این امر شامل ملاقات منظم با یک مشاور سلامت روان و صحبت با اوست. هدف تغییر تفکر و رفتار فرد است. این رویکرد در دستیابی به تغییر دائمی در بسیاری از بیماران موفق بوده است.
در این جلسات درمانی، به بیمار آموزش می دهند که چگونه اضطراب و تفکرات خود را کنترل کند.
درمان با دارو – اختلال اضطراب
پزشکان علاوه بر مشاوره، داروهایی را نیز تجویز میکنند.
انواع مختلفی از داروها برای درمان GAD به صورت کوتاه مدت و طولانی مدت استفاده میشوند.
داروهای کوتاه مدت که معمولاً ضداضطراب نامیده میشوند، برای برخی از علائم فیزیکی اضطراب، مانند تنش ماهیچه و گرفتگی عضلات معده استفاده میشوند.
برخی داروهای ضداضطراب عبارتند از:
- آلپرازولام (زاناکس)
- کلونازپام (Klonopin)
- لورازپام (آتیوان)
- بوسپیرون (Buspar)
برای درمان طولانی مدت از داروهایی، تحت عنوان داروهای ضدافسردگی استفاده میشود. برخی داروهای ضدافسردگی عبارتند از:
- سیتالوپرام (Celexa)
- فلوکستین (Prozac، پروزاک هفتگی، Sarafem)
- فلووکسامین (Luvox، Luvox CR)
- پاروکستین (پاکسیل، پاکسیل CR، Pexeva)
- سرترالین (Zoloft)
- ونلافاکسین (افکسور XR)
- دولوکستین (سیمبالتا)
- بوپروپیون (ولبوترین، ولبوترین SR، ولبوترین XL)
این داروها دارای عوارض جانبی از جمله خشکی دهان و حالت تهوع هستند. حتماً جهت درمان و استفاده از داروها به پزشک مراجعه کنید.
تغییر در شیوه زندگی و کمک به بهبود اختلال اضطراب (GAD)
میتوانید اقدامات زیر را انجام دهید:
- ورزش منظم، رژیم غذایی سالم و خواب کافی
- یوگا و مدیتیشن
- اجتناب از محرکهایی از قبیل کافئین
- صحبت کردن با یک دوست مورد اعتماد، همسر، یا اعضای خانواده درباره ترسها و نگرانیها
