نکات قابل توصیه به بیمار:
عفونتهای قارچی اغلب با کاهش مقاومت میزبان همراه است که در صورت عدم اصلاح این مقاومت، دارو درمانی با شکست مواجه خواهد شد. همچنین درمان عفونت درماتوفیتی تا زمانی که منبع حیوانی برداشته شده یا کنترل گردد، ممکن است موفقیت آمیز نباشد.
آمفوتریسین از مجرای گوارش جذب نمی شود و تنها آنتی بیوتیک از گروه پلی ان است که از راه تزریقی قابل مصرف می باشد. این دارو در درمان عفونتهای قارچی سیستمیک مصرف می شود و بر علیه بسیاری از قارچها و مخمرها مؤثر می باشد. این دارو به میزان زیادی به پروتیین های پلاسما پیوند می یابد و به میزان کم به داخل مایعات بدن و بافتها نفوذ می کند. درصورت تزریق، عوارض جانبی سمی دارو بروز می کند.
نیستاتین از راه خوراکی جذب بسیار کمی دارد و از راه تزریقی نیز بسیار سمی می باشد.
این دارو بر علیه بسیاری از مخمرها و قارچها مؤثر است. ولی اصولا بر علیه عفونتهای کاندیداآلبیکانس در پوست و مخاط بکار می رود.
این دارو همچنین در درمان کاندیدیازیس روده نیز مصرف می شود.
میکونازول برای درمان موضعی مصرف می شود. کتوکونازول در مقایسه با سایر دارو های ضدقارچ ایمیدازولی، از جذب خوراکی بهتری برخوردار است، ولی سمیت کبدی خطرناک با مصرف دارو گزارش شده است. از این دارو نباید در درمان عفونتهای قارچی سطحی استفاده نمود.
فلوکونازول در درمان موضعی و سیستمیک عفونتهای کاندیدیایی و کریپتوکوکی مصرف می شود.
فلوسیتوزین یک داروی ضدقارچ سنتتیک است که فقط بر علیه مخمرها مؤثر می باشد و در درمان عفونتهای سیستمیک کاندیدیازیس و کریتپوکوکوزیس مصرف می شود. عوارض جانبی این دارو نادر است ،ولی ضعف مغز استخوان مشاهده شده است.
در حین درمان با این دارو، ممکن است مقاومت ایجاد شود. گریزیوفولوین، به دلیل تجمع در کراتین، داروی انتخابی برای عفونتهای درماتوفیتی است. از مجرای گوارش بخوبی جذب می شود، ولی در مصرف موضعی غیرفعال است.
این دارو در عفونتهای پوست مؤثرتر از عفونتهای ناخن است و درمان با آن باید برای چندین هفته تا چندین ماه ادامه یابد. عوارض جانبی این دارو نادر می باشد.
